reeds zoolang uit het vak is," zonder te vragen of misschien de man, die meer energie aan den dag legde dan anderen en die in verschillende betrekkingen bekwaamheden toonde te bezitten, niet een veel. beter notaris zou wezen dan zoo velen, die de laatste jaren van hun leven zaten te pennen. Een ongunstigen invloed kan verder op het notariaat uitoefenen: het tarief voor de berekening van het salaris en de bestaande registratiewet. De rekbaarheid van het eerste kan den notaris leiden tot berekeningen, die volkomen wettig zijn en toch onbillijk, omdat zij niet in verhouding staan tot de bewezen diensten. Voor menig belangrijke en zeer gewichtige acte zal slechts een gering salaris kunnen worden. verkregen, terwijl voor andere, die veel eenvoudiger zijn, de belooning onevenredig hoog kan worden gesteld. Dit geeft aanleiding tot een stelsel van schipperen, geven in het eene en nemen in het andere geval, dat lichtelijk aanleiding kan worden tot een opdrijving van het salaris, zonder dat er iets tegen kan worden gedaan. De regeling van het registratierecht noodzaakt den notaris, wien het belang zijner cliënten ter harte gaat, om op allerlei wijzen de toepassing der wet te ontduiken of door den vorm zijner akten den fiscus tot een andere of lagere rechtsheffing te bewegen dan inderdaad op de plaats gehad hebbende handeling of overeenkomst zou moeten worden toegepast. Ten onrechte zou men wellicht hieruit opmaken, dat de notaris aldus handelende, altijd oneerlijkhe id pleegt. Volstrekt niet, maar het belang der particulieren staat tegenover dat van de schatkist en door de hooge en vooral uiteenloopende registratierechten, zoodat door een somtijds klein verschil in de uitdrukking der akte een veel lager tarief van toepassing wordt — wordt de notaris er toe geleid om naar ontduiking te streven. Alleen de moreele kracht van zijn eigen karakter is in staat hem te weerhouden te ver te gaan, maar waar ligt de grens tusschen geoorloofde behartiging der belangen van de cliënten en bepaalde oneerlijkheid? Ten slotte zijn nog in hooge mate verderfelijk de handelingen van vele notarissen buiten hun eigenlijk ambt: die van kassier, bankier, commissionair, geldschieter enz. Ten platten lande voorziet de notaris in dit opzicht werkelijk in eene behoefte, maar het moest hem althans strikt ontzegd wezen zich met bankierszaken in te laten. Houdt de notaris zich uitsluitend aan het verleenen van zijn tusschenkomst en bepaalt hij zich slechts tot eenvoudige kassiershandelingen, dan bestaat er bijna geen gevaar voor teleurstellingen. Velen echter kunnen geen weerstand bieden aan de verleiding tot speculatie en storten daardoor zichzelven en anderen in het ongeluk. Het algemeen belang eischt dringend, dat de wetgevende macht de zaak van het notariaat in zijn geheel aan een nauwgezet onderzoek onderwerpe, opdat zooveel mogelijk zijn waardig en nuttig karakter worde gehandhaafd, wat voor de maatschappelijke betrekkingen in menig opzicht dringend noodzakelijk is. Slotwoord van den redacteur. Bij het neerleggen der redactie van dit tijdschrift voel ik mij gedrongen, om aan hen, die mij door hunne gewaardeerde bijdragen gesteund hebben, mijn besten dank te betuigen. Ik mag niet ontveinzen, dat ik optredende als éénig redacteur van ,,Recht en Wet" de hoop voedde, ja het vaste vertrouwen koesterde, dat ik mij in eene veel ruimere medewerking zou mogen verheugen, dan mij te beurt viel. Ik verwachtte, dat de leden der Broederschap zouden begrijpen, dat alleen door groote verscheidenheid van opstellen en studiën, een tijdschrift, als het onze, voor de meerderheid der lezers op den duur belang. wekkend kan blijven, dat het enkel daardoor voor hen zijne aantrekkelijkheid voortdurend kan behouden. Ik meende, dat die leden, hiervan doordrongen, tevens beseffende dat een éénig redacteur, slechts bijgestaan door een klein aantal ijverige medewerkers, onmogelijk tot een dergelijken zoozeer gewenschten toestand kan geraken, en ook inziende, dat ,,Recht en Wet" geene zelfstandige onderneming, maar hun tijdschrift is, mij krachtigen bijstand zouden verleend hebben bij het vervullen van mijne gewis niet gemakkelijke taak; eene taak, die des te moeielijker werd door de omstandigheid, dat ik, bij de aanvaarding der redactie, mij voor de verplichting geplaatst zag om, behalve de loopende afleveringen, ook nog de achterstallige, over verschillende jaren, het licht te doen zien 1). Ik mag niet verzwijgen, dat ik mij in die, naar ik meen, rechtmatige verwachting zeer teleurgesteld heb gezien. Door dit hier mede te deelen, wil ik intusschen tot niemand, wien ook, een verwijt richten. Ik bepaal mij tot het constateeren van een feit, dat met het oog op den toekomstigen bloei van dit tijdschrift, die natuurlijk door alle leden der Broederschap vurig gewenscht wordt bij hen wel eens het onderwerp van ernstige overweging mag wezen. ,,Qui veut la fin, doit vouloir les moyens." Mogen zij die waarheid voortaan nooit uit het geheugen verliezen! Januari 1881. ARMAND SASSEN. 1) Bij het neerleggen der redactie is de achterstand geheel opgeruimd, zoodat mijn geachte opvolger zich voor een volkomen normalen toestand bevindt. EvER 9/1/20 |