Sivut kuvina
PDF
ePub

Nemesian.

Nemesi a n.

(Erft gegen das Ende des dritten Jahrhunderts nach Chr. Geb. lebte Markus Aurelius Olympius Nemesianus, aus Karthago gebürtig. Von ihm hat man, außer einem Lehrgedichte über die Jagd, noch vier Eklogen, die von einigen auch dem Kalpurnius beigelegt werden. Die Nachahmung Virgil's ift darin auffallend; aber eine freie, geifts volle Nachahmung; auch hat seine Schreibart, in Rücksicht auf das damalige Zeitalter, ausgezeichnetes Verdienst. Das Lob des Bacchus, welches er in folgender Ekloge dem Pan in den Mund gelegt hat, ist nicht ohne glückliches poetisches Kolorit. Man vergleiche damit den Silen Virgils, EEL VI.)

BACCHU S.

Nyatilos atque Mycon,

nec non et pulcher

Amyntas

Torrentem patula vitabant ilice folem
Cum Pan venatu feffus recubare fub ulmo
Coeperat, et fomno laffatas fumere vires:
Quem fuper ex tereti pendebat fistula ramo.
Hanc pueri (tanquam praedam pro carmine pof-
fent

Sumere, fasque effet calamos tractare deorum)
Invadunt furto: fed nec refonare canorem
Fistula, quem fuerat, nec vult contexere carmen:
Sed pro carminibus male fibila diffona reddit.
Tum Pan excuffus fonitu ftridentis auenae,
Iamque videns: „Pueri, fi carmina pofcitis, in-

„Iple canam.

quit,

Nulli fas eft inflare cicutas,

Quas ego Moenaliis cera coniungo fub antris. "Iamque ego, Bacche, tuos ortus, et femina vitis

"

Ordine detexam: debemus carmina Baccho."
Haec fatus, coepit calamis fic montivagus Pan:

Te

[ocr errors]

Te cano, qui gravidis hederata fronte corymbis
Vitea ferta plicas: qui comtos palmite tigres
Ducis, odorato perfufus colla capillo;

Vera Iovis proles! Iam tunc poft fidera coeli
Sola Iovem Semele vidit Iovis ora profeffum.
Hunc pater omnipotens, venturi providus aevi,
Protulit, et iufto produxit tempore partus.
Vos etiam et Nyfae viridi nutriftis in antro
Hunc, Nymphae, Faunique fenes, Satyrique pro-
caces!

Quin et Silenus parvum veneratus alumnum
Aut gremio fovet, aut refupinis fuftinet ulnis,
Et vocat ad rifum digito, motuque quietem
Allicit, aut tremulis quaffat crepitacula palmis.
Cui deus adridens horrentes pectore fetas
Vellicat, aut digitis aures adftringit acutas,
Applauditue manu mutilum caput, aut breve men-

tum

Et fimas tenero collidit pollice nares.
Interea pueri florefcit pube iuventa,
Flavaque maturo tumuerant tempora cornu.
Tum primum laetas oftendit pampinus uvas:
Mirantur Satyri frondes, et poma Lyaei.

"

Tum deus: O Satyri, maturos carpite fructus,
"Dixit, et ignotos pueri calcate racemos."
Vix haec ediderat, decerpunt vitibus uvas,
Et portant calathis, celerique illidere planta
Concava faxa fuper properant. Vindemia fervet
Collibus in fummis, crebro pede rumpitur uva,
Nudaque purpureo fparguntur pectora musto.
Tum Satyri, lafciva cohors, fibi pocula quisque
Obvia corripiunt; quod fors dedit, hoc capit ufus,
Cantharon hic retinet: cornu bibit alter adunco :
Concavat ille manus, palmasque in pocula vertit:
Pronus at ille lacu bibit, et crepitantibus haurit
Mufta labris: alius vocalia cymbala mergit:
Atque alius latices preffis refupinus ab uvis
Excipit, ac potis faliens liquor ore refultat
Spumeus, inque humeros et pectora diffluit humor.
Omnia ludus habet: cantusque chorusque licentes,

Llemefian.

Viemefian., Et Venerem iam vina movent. Raptantur amantes
Concubitu Satyri fugientes iungere Nymphas,

Iam iamque elapfas hic crine, hic vefte rectentat.”
Tum primus rofeo Silenus cymbia mufto
Plena fenex avida non aequis viribus haufit.
Ex illo venas inflatus nectare dulci
Hefternoque gravis femper ridetur Iaccho.
Quin etiam deus ille, deus Iove profatus ipfo,
Et plantis uvas premit, et de vitibus haftas
Ingerit, et lynci praebet cratera bibenti."
Haec Pan Maenalia pueros in valle docebat:
Sparfas donec oves campo conducere in unum
Nox iubet, uberibus fuadens ficcare fluorem
Lactis, et in niveas adftrictum cogere glebas.

Kal

Kalpurnius.

(Titus Julius Ralpurnius, aus Sicilien, war ein Zeitgenosse des vorhergehenden Dichters, und ihm in seiner ganzen Manier überaus ähnlich. Man pflegt daher beider Eklogen in den Ausgaben zu verbinden, und sie sogar såmmts lich, diesem Dichter allein zuzuschreiben. Derer, die ges wöhnlich seinen Namen führen, find sieben. In folgender Ekloge ift freilich der Hauptgedanke, die Bewunderung der Stadt, des Hofes und der Schauspiele, nichts weniger als sch&fermäßig. Weit schicklicher laffen andre Dichter ihre Hirten sich über diese Gegenstände zwar verwundern, aber nicht sie bewundern, sondern sich und ihre ländliche Ruhe und Einfalt dagegen glücklich preisen. Man vergleiche z. B. Vossens schönes Idyll, der Abendschmauß.)

[blocks in formation]

Nox fuit, ut noftrae cupiunt te cernere fylvae,
Et tua moerentes exfpectant iubila tauri.

COR. O piger, o duro iam durior offe Lycota,

Qui veteres fagos nova quam fpectacula mavis.
Cernere, quae patula iuvenis deus edit arena.

LYC. Mirabar, quae caufa foret tibi tanta morandi,
Cur tua ceffaret taciturnis fiftula filvis,

Et folus Stimicon caneret pallente corymbo:
Quem fine te moesti tenero donavimus hoedo.
Nam dum lentus abes, luftravit ovilia Thyrfis,
Juffit et arguta iuvenes certare cicuta.

COR. Scilicet invictas Stimicon, et praemia dives
Auferat, accepto non folum gaudeat hoedo;

Ralpurnius

Kalpurnius

Verum tota ferat quae luftrat ovilia Thyrfis; Non tamen aequabit mea gaudia: nec mihi fi quis

Omnia Lucanae donet pecuaria filvae,

Grata magis fuerint, quam quae spectamus in urbe.

LYC. Dic age, dic Corydon, nec noftras invidus au

1

res

Defpice; non aliter certe mihi dulce loquere,
Quam certare foles, quoties ad facra vocatur,
Aut foecunda Pales, aut paftoralis Apollo.

Cor. Vidimus in coelum trabibus spectacula textis
Surgere Tarpeium prope defpectantia culmen,
Immenfosque gradus, et clivos lene iacentes.
Venimus ad fedes, ubi pulla fordida vefte
Inter foemineas fpectabat turba cathedras.
Nam quaecunque patent fub aperto libera
coelo,

Aut eques, aut nivei loca denfavere tribuni.
Qualiter haec patulum contendit vallis in or-
bem,

Et finuata latus refupinis undique filvis
Inter continuos curvatur concava montes:
Sic tibi planitiem curuae finus ambit arenae,
Et geminis medium fe molibus adligat ovum.
Quid tibi nunc referam, quae vix fuffecimus
ipfi

Per partes fpectare fuas? fic undique fulgor
Percuffit: ftabam defixus, et ore patenti,
Cunctaque mirabar; nec dum bona fingula no-

ram,

Tum mihi, nunc fenior lateri qui forte finiftro Iunctus erat. "Quid te, ftupefactum, rustice, dixit,

„Ad tantas miraris opes? qui nefcius auri

[ocr errors]

Sordida tecta, cafas et fola mappalia nofti! ,,En! ego tam tremulus, tam vertice canus, et ifta

[blocks in formation]
« EdellinenJatka »