Factus in urbe fenex, ftupeo tamen. Omnia Kalpurnius
Vilia funt nobis, quaecunque prioribus annis Vidimus, et fordet quidquid fpectavimus olim."
Balteus en gemmis, en illita porticus auro Certatim radiant; nec non, ubi finis arenae Proxima marmorea peragit fpectacula muro Sternitur adiunctis ebur admirabile truncis, Et coit in rotulam, tereti qua lubricus axis Impofitos fubita vertigine falleret ungues Excuteretque feras; auro quoque torta reful- gent
Retia, quae totis in arenam dentibus exftant, Dentibus aequatis, et erat (mihi crede Lyco-
Si qua fides) noftro dens longior omnis aratro. Ordine quid referam? vidi genus omne fera-
Hic niveos lepores, et non fine cornibus aprós. Manticoram filvis etiam quibus editur alcen Vidimus, et tauros quibus aut cervice levata Deformis fcapulis torus eminet, aut quibus. hirtae
Iactantur per colla iubae, quibus afpera
Barba iacet, tremulisque rigent palearia fetis. Nec folum nobis filveftria cernere monftra Contigit; aequoreos ego cum certantibus
Spectavi vitulos, et equorum nomine di
Sed deforme pecus, quod in illo nofcitur amni,
Qui fata riparum venientibus irrigat undis. Ah! trepidi quoties nos defcendentis arenae Vidimus in partes, ruptaque voragine terrae Emerfiffe feras; et eisdem faepe latebris Aurea cum croceo creverunt arbuta libro.
Ralpurnius., LYC. O felix Corydon, quem non tremebunda fener
Impedit! o! felix, quod in haec tibi fecula pri
Indulgente deo dimittere contigit annos. Nunc tibi fi propius venerandum cernere nu-
Sors dedit, et praefens vultuanque habitumque
Dic age, dic Corydon, quae fit modo forma deorum.
COR. O utinam nobis non ruftica veftis ineffet: Vidiffem propius mea numina. Sed mihi for-
Pullaque paupertas, et adunca fibula morfu, Obfuerant: utcunque tamen confpeximus ipfum
Longius, ac nifi me decepit vifus, in uno Et Martis vultus et Apollinis effe putavi,
(Unter den neuern lateinischen Dichtern, vornehmlich aber unter den häufigen Nachahmern Virgil's, war Miars Eus Hieronymus Vida, geboren zu Cremona 1470, geftor: ben zu Alba, 1566. Seine drei Ekløgen, Daphnis; Corydon; Nice, verrathen, wie alle seine Gedichte, ein überaus fanftes Gefühl, und einen sehr geläuterten Geschmack.)
Coniugis amiffi funus pulcherrima Nice
Flebat, et in folis errabat montibus aegra; Atque homines fugiens moefto folato amori Nulla dabat, luctu fed cuncta implebat amaro, Flens noctem, flens lucem; ipfi iam funera montes Lugebant Davali; Davalum omnia refpondebant.
Interea nymphae Damon correptus amore,
Vicina ut paucas fervabat rupe capellas, Omnibus ah! demens filvis errabat, et agris, Atque haec nequicquam vacuas iactabat ad auras :
O quis te noftris oculis, pulcherrima virgo, Obiecit deus, et vifam te protinus idem Eripuit nobis, faevo ut confumerer igni? Sive Dea es nemorum; certe Dea; five tibi alta Undarum dominae parent maris aequora et amnes; Illa meo nunquam facies de pectore abibit. Illam vos etiam mecum difcetis amare, Intonfi montes, vos, umbriferae convalles. Sive greges inter captabo frigus et auram; Flumina feu propter falices in valla putabo; Aut agitans inftabo aliud quodcunque; tibi ante Carmina pauca canam, et te pectore fuspirabo Toto, unam te corde. Prius dedifcet amare Gramina ovis, nemora alta ferae, vaga flumina pis-
Quam tua de noftris vellatur cura medullis. Si nec erunt Fauni, fi nec mihi Oreades ullae; Montibus et folis dicam mea carmina filvis; Ardebunt filvae, montes ardebitis alti.
Quo fugis? ah! Davalus haec non poft funera cu
Sifte gradum, atque oculis rurfum, Dea, redde te, noftris.
O! tibi fi tantum hae filvae, fi mollia prata Haec placeat, libcatque his mecum in vallibus effe;
O! has felices filvas! felicia prata!
Formofas nimium filvas! formofaque prata! Formofas valles! fed tu formofior illis.
Coniugis hic mecum, dum carpent grata capellae Gramina, facta canes ingentia; ut hoftibus unus Obftiterit faepe, et proftratas ceperit urbes; Utque duces victos tot magnis ceperit aufis, Una eademque die: tecum omnia quae modo mon-
Cantabant ipfi; Davalum omnia refpondebant. Alma fuum hic tecum non dedignetur Adonim Flere Venus, tecumque fuas fociare querelas. Ipfe autem interea, juxta proiectus in herba, Infignem calathum tibi iunco et vimine textam, Et totum miris pergam variare figuris.
Primus erit labor hic, primum hic tamen argumen
Coniugis extincti funus, miferabile funus; Dum queritur fe non bello, non fortibus armis Oppetere, at lento paulatim cedere morbo. Pallor erit gelido iuvenis morientis in ore, Et fenfim placida claudentur lumina morte. Addua aquas iuxta fundet moeftiffimus urna; Et circumfufae tundent fua pectora Nymphae Spargentes ftratis violam moeftumque Hyacinthum. Exanimum circumftabunt regesque, ducesque, Moerentes; largoque undabunt omnia fletu. Parte alia, heroum multis comitantibus, addam Longum iter ingreffam te, fi quod numen eunti
Coniugis annuerat cari producere fata. Quos non interea Divos in vota vocabis? Quas non muneribus cumulabis grandibus aras? Omnes fed fruftra Divos in vota vocabis; Muneribus fruftra cumulabis grandibus aras. Ibis multa metu fufpenfa: e montibus altis. Occurrent Dryades, et Oreades admiratae; Nympharumque tibi paffim chorus omnis eunti, Floribus e variis, viridique e fronde, coronas Intexent, faevi folatia vana doloris.
Cum vero extinctum Davalum faeviffimus aures Nuncius implebit, votis nihil omnibus actum, Pallentem heu! fubito faciam, ingentique dolore Exanimem labi: ftabunt circum licet omnes Collapfam famulae, gelidamque a flumine lympham Rorabunt; gelida vix tu revocabere lympha. Quos ah! dein gemitus, quae tum lamenta referrem; Si poffent gemitus iunco, aut lamenta referri? Crudeles Divos, crudelia fata vocaras,
Crudelem terram, quod non fponte hisceret, et non Te fubito orantem miferata hauriret hiatu; Haud aliter tantum finiri poffe dolorem. Etrufci montes, teftes vos omnia fcitis; Omnia vos moeftae lamenta audiftis; et ipfi, Dum miferet, celfis de verticibus ululaftis. Nam mihi cuncta fenex puero praedixerat olim, Dum moriens teneros commendat Tytirus agnos.“
Sic Damon; fimul ibat: eum videre vagantem, Atque hic nequicquam fera fub nocte canentem Carmina, nimbofis ftabulantes montibus urfi, Montibus, et filvis, ac littoribus defertis.
Illa autem praerupta legens atque invia faxa,” Nunc hac nunc illac fugere indeprenfa, nec usquam Apparere, freti hiberna furdior unda,
Illam, vos amnes, vos, o! genus amnibus unde, Siftite, correptamque domum deducite, Nymphae! Sola dies poterit tantum lenire dolorem.
« EdellinenJatka » |