(Einer der berühmteften ronischen Dichter aus dem golds nen Zeitalter unter der Regierung August's, war Publius Ovidius Giaso; und das merkwürdigste seiner Gedichte, wors in fich reine, oft bis zum Ueppigen fruchtbare und blå sende Phantafie am vortheilhaftesten Außerte, find feine nicta: morphofen oder Verwandlungen, in funfzehn Büchern, worin er die mythologischen Dichtungen dieser Art, fast zu Fünftlich, in eine gewiffe fortlaufende Folge zu bringen, und ein chronologisches Ganzes daraus zu bilden versuchte. Die hier aus dem rechsten Buche dieses Gedichts (1. 147--312) ausgehobene Erzahlung von der Verwandlung der vios be gehört zu den schönsten Stücken deffelben. Ueber die Fas bel felbft und das berühmte, fie darstellende Stunftmerk des Alterthums, vergleiche man mein handbuch der klassischen Literatur, S. 110. 310. 331.)

Ante fuos NIOBE thalamos cognoverat illam *).
Tunc, cuin Maeoniam virgo Sipylumque colebat.
Nec tamen admonita eft poena popularis Arachnes
Cedere coelitibus, verbisque minoribus uti.
Multa dabant animos: sed enim nec coniugis arces,

E 5

Nec *) Arachnen.

Ovid.

Nec genus amborum, magnique potentia regni,
Sic placuere illi, quamuis ea cuncta placerent;
Vt fua progenies: et felicissima matrum
Dieta foret Niobe, fi non fibi visa fuisset.
Nam sata Tiresia venturi praescia Manto
Per medias fuerat, divino concita motu,
Vaticinata vias: Ismenides ite frequentes,
Et date Latonae, Latonigenisque duobus,
Cum prece thura pia; lauroque innectite crinem.
Ore meo Latona iubet; paretur; et omnes
Thebaides iuffis fua tempora frondibus ornant:
Thuraque dant fanctis et verba precantia flammis.
Ecce venit comitum Niobe celeberrima turba,
Vestibus intexto Phrygiis fpactabilis auro,
Et, quantum ira finit, formosa: movensque decore
Cum capite immiffos humerum per utrumque capil-

los.
Constitit: vtque oculos circumtulit alta superbos;
Quis furor auditos, inquit, praeponere visis
Coelestes ? aut cur colitur Latona per aras?
Numen adhuc fine thure meum? mihi Tantalus au-

tor;
Cur licuit foli fuperorum tangere mensas.
Pleiadum soror est genitrix mihi: maximus Atlas
Eft avus ; aethereum qui fert cervicibus axem.
Iupiter alter avus; socero quoque glorior illo.
Me gentes metuunt Phrygiae, me regia Cadmi
Sub domina eft, fidibusque mei commilla mariti
Moenia cum populis a meque viroque reguntur.
In quamcunque domusgadverti lumina partem;
Immensae spectantur opes. accedit eodem
Digna deae facies. huc natas adiice feptem,
Et totidem iuvenes, et mox generosque nurusque.
Quaerite nunc, habeat quam nostra fuperbia cau-

fam.
Nefcio quoque aud

audetę fatam Titanida Caeo
Latonam praeferre mihi; cui maxima quondam
Exiguam sedem pariturae terra negavit?
Nec coelo, nec humo, nec aquis dea vestra recepta

eft.
Exul erat mundi; donec miserata vagantem,

Opid.

Hospita tu terris erras, ego, dixit, in undis,
Instabilemque locum Delos dedit. illa duobus
Fada parens: uteri pars eft haec feptima noftri.
Sum felix: quis enim neget hoc? felixque manebo.
Hoc quoque quis dubitet? tutam me copia fecit,
Maior fum, quam cui possit fortuna nocere.
Multaque ut eripiat; multo mihi plura relinquet.
Excessere metum mea iam bona: fingite demi
Huic aliquid populo natorum posse meorum;
Non tamen ad numerum redigar spoliata duorum
Latonae; turba quae quantum diftat ab orba?
Ite ftatis, properate facris, laurumque capillis
Ponite! — deponunt; infectaque facra relinquunt:
Quodque licet, tacito venerantur murmure numen.
Indignata dea est, summoque in vertice Cynthi
Talibus est dictis gemina cum prole locuta;
En ego vestra parens, vobis animosa creatis,
Et nifi Iunoni, nulli cessura dearum,
An dea fim dubitor perque omnia secula cultis
Arceor, ô nati, nisi vos succurritis, aris.
Nec dolor hic folus; diro convitia facto
Tantalis adiecit: vasque est postponere natis
Aufa fuis: et me, quod in ipsam recidat orbam,
Dixit : et exhibuit linguam scelerata paternam.
Adiectura preces erat his Latona relatis :
Define, Phoebus ait, poenae mora longa querela

est.
Dixit idem Phoebe; celerique per aera lapsu
Contigerant tecti Cadmeida nubibus arcem.
Planus erat lateque patens prope moenia campus,
Alliduis pulsatus equis; ubi turba rotarum,
Duraque mollierant subiectas ungula glebas.
Pars ibi de septem genitis Amphione, fortes.
Confcendunt in equos, Tyrioque rubentia fuco
Terga premunt, auroque graves moderantur habe-

nas.

E. quibus Ismenos, qui matri sarcina quondam
Prima fuae fuerat, dum certum flectit in orbem
Quadrupedes cursus, fpumantiaque ora coercet;
Hei mihi conclamat; medioque in pectore fixus
Tela gerit, fraenisque manu moriente remislis

Ovid.
Oy In latus a dextro paulatim defuit armo.

Proximus audito fonitu per inane pharetrae
Fraena dabat Sipylus : veluti cum praescius im-

bris
Nube fugit visa, pendentiaque undique rector
Carbala deducit, ne qua levis effluat aura.
Fraena tamen dantem non evitabile telum
Confequitur: fummaque tremens cervice fagitta
Haesit; et exftabat nudum de gutture ferrum.
Ille, ut erat pronus, per colla admiffa, iubasque
Volvitur; et calido tellurem fanguine foedat.
Phaedimus infelix, et aviti nominis haeres
Tantalus, ut solito finem imposuere labori;
Transierant ad opus nitidae iuvenile palaestrae;
Et iam contulerant areto luctantia nexu
Pectora pectoribus; cum tento concita cornu,
Sicut erant iunéti, traiecit utrumque sagitta.
Ingemuere fimul: fimul incurvata dolore
Membra solo posuere: fimul fuprema iacentes
Lumina verfarunt: animam fimul exhalarunt.
Afpicit Alphenor, laniataque pectora plangens
Advolat; ut gelidos complexibus allevet artus :
Inque pio cadit officio, nam Delius illi
Intima fatifero rupit praecordia ferro.
Quod fimul eductum, pars eft pulmonis in hamis
Eruta: cumque anima cruor est effusus in auras.
At non intonsum fimplex Damasitona vulnus
Afficit. idus erat qua crus esse incipit, et qua
Mollia nervosus facit internodia poples.
Dumque manu tentat trahere exitiabile telum,
Altera per iugulum pennis tenus acta fagitta eft.
Expulit hanc fanguis: seque eiaculatus in altum
Emicat; et longe terebrata profilit aura.
Vltimus Ilioneus non profectura precando
Brachia suftalerat. Dîque ô communiter omnes !
Dixerat; ignarus, non omnes effe rogandos;
Parcite! motus erat, cum iam revocabile telum
Non fuit, Arcitenens. minimo tamen occidit ille
Vulnere, non alta percusso corde fagitta. —
Fama mali, populique dolor, lacrymaeque suorum
Tam fubitae matrem certam fecere ruinae;

Mirantem potuiffe irafcentemque , quod aufi
Hoc essent Superi, quod tantum iuris haberent.
Nam pater Amphion ferro per pectus adacto,
Finierat moriens pariter cum luce dolorem.
Heu quantum haec Niobe Niobe diftabat ab illa;
Quae modo Latoïs populum fummoverat aris,
Et mediam tulerat greffus refupina per urbem
Invidiofa fuis; at nunc miseranda vel hosti,
Corporibus gelidis incumbit, et ordine nullo
Olcula dispensat, natos suprema per omnes.
A quibus ad coelum liventia brachia tendens,
Pafcere crudelis nostro Latona dolore,
Pascere, ait, fatiaque meo tua pectora luctu:
Corque ferum fatia, dixit: per funera feptem
Efferor: exsulta; victrixque inimica triumpha!
Cur autem victrix? miferae mihi plura superlunt,
Quam tibi felici; poft tot quoque funera vinco.
Dixerat : et sonuit contento nervus ab arcu ;
Qui, praeter Nioben

unam,

conterruit omnes.
Illa malo eft audax, Stabant cum vestibus atris
Ante toros fratrum demisso crine lorores.
E quibus una, trahens haerentia viscere tela,
Impofito fratri moribunda relanguit ore.
Altera solari miseram conata parentem;
Conticuit fubito; duplicataque vulnere coeco eft:
Oraque compressit, nisi postquam fpiritus ibat.
Haec fruftra fugiens collabitur: illa forori
Immoritur: latet haec; illam trepidare videres.
Sexque datis leto, diversaque vulnera passis,
Vltima restabat: quam toto corpore mater,
Tota veste tegens, Vnam, minimamque relinque;
De multis minimam posco, clamavit, et unam:
Dumque rogat, pro qua rogat, occidit; orba refe-

dit
Exanimes inter natos, natasque, virumque:
Diriguitque malis, nullos movet aura capillos.
In vultu color eft fine fanguine; luinina moestis
Stant immota genis: nihil eft in imagine vivum.
Ipsa quoque interius cum duro lingua palato
Congelat, et venae defiftunt posse moveri:
Nec Ae&i cervix, nec brachia reddere gestus,

Nec

)