Die entwicklung des naturgefühls bei den Griechen und Römern: t. Die entwicklung des naturgefühls bei den Römern

Etukansi
Lipsius & Tischer, 1884
 

Yleiset termit ja lausekkeet

Suositut otteet

Sivu 2 - Empfindung glühend sich ergoß, so schlang ich mich mit Liebesarmen um die Natur, mit Jugendlust, bis sie zu atmen, zu erwarmen begann an meiner Dichterbrust, und teilend meine Flammentriebe die Stumme eine Sprache fand, mir wiedergab den Kuß der Liebe und meines Herzens Klang verstand; da lebte mir der Baum, die Rose, mir sang der Quellen Silberfall, es fühlte selbst das Seelenlose von meines Lebens Widerhall.
Sivu 75 - Nox erat, et placidum carpebant fessa soporem Corpora per terras, silvaeque et saeva quierant Aequora, cum medio volvuntur sidera lapsu, Cum tacet omnis ager, pecudes, pictaeque volucres, 525 Quaeque lacus late liquidos, quaeque aspera dumis Rura tenent, somno positae sub nocte silenti Lenibant curas, et corda oblita laborum.
Sivu 110 - Under der linden an der heide, da unser zweier bette was, Da muget ir vinden schone beide gebrochen bluomen unde gras. Vor dem walde in einem tal, tandaradei, schone sanc diu nahtegal. Ich kam gegangen zuo der ouwe: do was min friedel körnen e. Da wart ich enpfangen, here frouwe, daz ich bin saelic iemer me.
Sivu 85 - O fons Bandusiae, splendidior vitro, dulci digne mero non sine floribus, cras donaberis haedo, cui frons turgida cornibus primis et venerem et proelia destinat. frustra : nam gelidos inficiet tibi rubro sanguine rivos lascivi suboles gregis. te flagrantis atrox hora Caniculae nescit tangere, tu frigus amabile fessis vomere tauris praebes et pecori vago. fies nobilium tu quoque fontium, me dicente cavis impositam ilicem saxis, unde loquaces lymphae desiliunt tuae.
Sivu 66 - Post ubi collectum robur viresque refectae, 235 signa movet, praecepsque oblitum fertur in hostem: fluctus uti, medio coepit cum albescere ponto, longius ex altoque sinum trahit, utque volutus ad terras immane sonat per saxa neque ipso monte minor procumbit, at ima exaestuat unda 240 verticibus nigramque alte subiectat harenam.
Sivu 190 - Doch uns ist gegeben, Auf keiner Stätte zu ruhn, Es schwinden, es fallen Die leidenden Menschen Blindlings von einer Stunde zur andern, Wie Wasser von Klippe Zu Klippe geworfen, Jahrlang ins Ungewisse hinab.
Sivu 27 - ... si non aurea sunt iuvenum simulacra per aedes lampadas igniferas manibus retinentia dextris, lumina nocturnis epulis ut suppeditentur, nec domus argento fulget auroque renidet nec citharae reboant laqueata aurataque templa, cum tamen inter se prostrati in gramine molli propter aquae rivum sub ramis arboris altae non magnis opibus iucunde corpora curant, praesertim cum tempestas arridet et anni tempora conspergunt viridantis floribus herbas.
Sivu 23 - Venus, caeli subter labentia signa quae mare navigerum, quae terras frugiferentis concelebras, per te quoniam genus omne animantum concipitur visitque exortum lumina solis (te dea, te fugiunt venti, te nubila caeli adventumque tuum, tibi suavis daedala tellus summittit flores, tibi rident aequora ponti, placatumque nitet diffuso lumine caelum...
Sivu 83 - Labuntur altis interim ripis aquae, Queruntur in silvis aves; Fontesque lymphis obstrepunt manantibus, Somnos quod invitet leves.
Sivu 96 - Tu mihi curarum requies, tu nocte vel atra Lumen, et in solis tu mihi turba locis.

Kirjaluettelon tiedot