Sivut kuvina
PDF
ePub

Kalpurnius.

(Titus Julius Ralpurnius, aus Sicilien, war ein Beitgenosse des vorhergehenden Dichters, und ihm in seiner ganzen Manier überaus ähnlich. Man pflegt daher beider Eklogen in den Ausgaben zu verbinden, und sie sogar sämmts lich, diesem Dichter allein zuzuschreiben. Derer, die ges wöhnlich seinen Namen führen, sind sieben. In folgender Ekloge ist freilich der Hauptgedanke, die Bewunderung der Stadt, des Hofes und der Schauspiele, nichts weniger als schäfermäßig. Weit schicklicher lassen andre Dichter ihre` Hirten sich über diese Gegenstände, zwar verwundern, aber nicht sie bewundern, sondern sich und ihre ländliche Ruhe und Einfalt dagegen glücklich preifen. Man vergleiche z. Dossens schönes Jdyll, der Abendschmauß.)

[merged small][merged small][merged small][ocr errors]

Kalpurnius

LYC. Lentus ab urbe venis, Corydon: vigefima

certe

Nox fuit, ut noftrae cupiunt te cernere fylvae,
Et tua moerentes exfpectant iubila tauri.

COR. O piger, o duro iam durior offe Lycota,

Qui veteres fagos nova quam fpectacula mavis
Cernere, quae patula iuvenis deus edit arena.

LYC. Mirabar, quae caufa foret tibi tanta morandi,
Cur tua ceffaret taciturnis fiftula filvis,
Et folus Stimicon caneret pallente corymbo:
Quem fine te moefti tenero donavimus hoedo.
Nam dum lentus abes, luftravit ovilia Thyrfis,
Iuffit et arguta iuvenes certare cicuta.

COR. Scilicet invictas Stimicon, et praemia dives
Auferat, accepto non folum gaudeat hoedo;

Kalpurnius

Verum tota ferat quae luftrat ovilia Thyrfis; Non tamen aequabit mea gaudia: nec mihi fi quis

Omnia Lucanae donet pecuaria filvae,

Grata magis fuerint, quam quae fpectamus in

urbe.

LYC. Dic age, dic Corydon, nec noftras invidus au

re's

Defpice; non aliter certe mihi dulce loquere,
Quam certare foles, quoties ad facra vocatur,
Aut foecunda Pales, aut paftoralis Apollo.

CQR. Vidimus in coelum trabibus fpectacula textis
Surgere Tarpeium prope defpectantia culmen,
Immenfosque gradus, et clivos lene iacentes.
Venimus ad fedes, ubi pulla fordida vefte
Inter foemineas fpectabat turba cathedras.
Nam quaecunque patent fub aperto libera
coelo,

Aut eques, aut nivei loca denfavere tribuni.
Qualiter haec patulum contendit vallis in or
bem,

Et finuata latus refupinis undique filvis
Inter continuos curvatur concava montes:
Sic tibi planitiem curuae finus ambit arenae,
Et geminis medium fe molibus adligat ovum.
Quid tibi nunc referam, quae vix fuffecimus
ipfi

Per partes fpectare fuas? fic undique fulgor
Percuffit: ftabam defixus, et ore patenti,
Cunctaque mirabar; nec dum bona fingula no-

ram,

Tum mihi, nunc fenior lateri qui forte finiftro Jun&tus erat. "Quid te, ftupefactum, ruftice, dixit,

„Ad tantas, miraris opes? qui nefcius auri

[ocr errors]

Sordida tecta, cafas et fola mappalia nofti! ,,En! ego tam tremulus, tam vertice canus, et ifta

[blocks in formation]
[ocr errors]

"

Factus in urbe fenex, ftupeo tamen.

certe

Omnia Kalpurnius,

,Vilia funt nobis, quaecunque prioribus annis
Vidimus, et fordet quidquid fpectavimus
olim."

Balteus en gemmis, en illita porticus auro
Certatim radiant; nec non, ubi finis arenae
Proxima marmorea peragit fpectacula muro
Sternitur adiunctis ebur admirabile truncis,
Et coit in rotulam, tereti qua lubricus axis.
Impofitos fubita vertigine falleret ungues
Excuteretque feras; auro quoque torta reful-
gent

Retia, quae totis in arenam dentibus exftant,
Dentibus aequatis, et erat (mihi crede Lyco-

ta,

Si qua fides) noftro dens longior omnis aratro.
Ordine quid referam? vidi genus omne fera-

rum;

Hic niveos lepores, et non fine cornibus apros.
Manticoram filvis etiam quibus editur alcen
Vidimus, et tauros quibus aut cervice levata
Deformis fcapulis torus eminet, aut quibus
hirtae

Iactantur per colla iubae, quibus afpera

mento

Barba iacet, tremulisque rigent palearia fetis.
Nec folum nobis filveftria cernere monftra
Contigit; aequoreos ego cum certantibus

urfis

Spectavi vitulos, et equorum nomine. dignum,

Sed deforme pecus, quod in illo nofcitur
amni,

Qui fata riparum venientibus irrigat undis.
Ah! trepidi quoties nos defcendentis arenae
Vidimus in partes, ruptaque voragine terrae
Emerfiffe feras; et eisdem faepe latebris
Aurea cum croceo creverunt arbuta libro.

LYC.

Kalpurnius., LYC. O felix Corydon, quem non tremebunda fene

[ocr errors]

Impedit! o felix, quod in haec tibi fecula pri

mos

Indulgente deo dimittere contigit annos.
Nunc tibi fi propius venerandum cernere nu-

mén

Sors dedit, et praefens vultumque habitumque

notasti;

Dic age, dic Corydon, quae fit modo forma deorum.

COR. O! utinam nobis non rustica veftis ineffet:
Vidiffem propius mea numina. Sed mihi for-

des,

Pullaque paupertas, et adunca fibula morfu
Obfuerant: utcunque tamen confpeximus
ipfum

Longius, ac nifi me decepit vifus, in uno
Et Martis vultus et Apollinis effe putavi.

[merged small][ocr errors]

(Unter den neuern lateinischen Dichtern, vornehmlich aber unter den häufigen Nachahmern Virgil's, war Mars kus Hieronymus Vida, geboren zu Cremona 1470, geftor: ben zu Alba, 1566. Seine drei Eklogen, Daphnis; Corydon; Nice, verrathen, wie alle seine Gedichte, ein überaus fanftes Gefühl, und einen sehr geläuterten Geschmack.).

NICE.

Dida.

Coniugis amiffi funus pulcherrima Nice
Flebat, et in folis errabat montibus aegra;
Atque homines fugiens moefto folato amori
Nulla dabat, luctu fed cunéta implebat amaro,
Flens noctem, flens lucem; ipfi iam funera montes
Lugebant Davali; Davalum omnia refpondebant.

Interea nymphae Damon correptus amore,

Vicina ut paucas fervabat rupe capellas,
Omnibus ah! demens filvis errabat, et agris,
Atque haec nequicquam vacuas iactabat ad auras:

O quis te noftris oculis, pulcherrima virgo,
Obiecit deus, et vifam te protinus idem
Eripuit nobis, faevo ut confumerer igni?
Sive Dea es nemorum; certe Dea; five tibi alta
Undarum dominae parent maris aequora et amnes;
Illa meo nunquam facies de pectore abibit.
Illam vos etiam mecum difcetis amare,
Intonfi montes, vos, umbriferae convalles.
Sive greges inter captabo frigus et auram;
Flumina feu propter falices in valla putábo;'
Aut agitans inftabo aliud quodcunque; tibi ante
Carmina pauca canam, et te pectore fuspirabo
Toto, unam te corde. Prius dedifcet amare
Gramina ovis, nemora alta ferae, vága flumina pis-

ces,

Quam

« EdellinenJatka »