Kalpurnius. (Titus Julius Ralpurnius, aus Sicilien, war ein Beitgenosse des vorhergehenden Dichters, und ihm in seiner ganzen Manier überaus ähnlich. Man pflegt daher beider Eklogen in den Ausgaben zu verbinden, und sie sogar sämmts lich, diesem Dichter allein zuzuschreiben. Derer, die ges wöhnlich seinen Namen führen, sind sieben. In folgender Ekloge ist freilich der Hauptgedanke, die Bewunderung der Stadt, des Hofes und der Schauspiele, nichts weniger als schäfermäßig. Weit schicklicher lassen andre Dichter ihre` Hirten sich über diese Gegenstände, zwar verwundern, aber nicht sie bewundern, sondern sich und ihre ländliche Ruhe und Einfalt dagegen glücklich preifen. Man vergleiche z. Dossens schönes Jdyll, der Abendschmauß.) Kalpurnius LYC. Lentus ab urbe venis, Corydon: vigefima certe Nox fuit, ut noftrae cupiunt te cernere fylvae, COR. O piger, o duro iam durior offe Lycota, Qui veteres fagos nova quam fpectacula mavis LYC. Mirabar, quae caufa foret tibi tanta morandi, COR. Scilicet invictas Stimicon, et praemia dives Kalpurnius Verum tota ferat quae luftrat ovilia Thyrfis; Non tamen aequabit mea gaudia: nec mihi fi quis Omnia Lucanae donet pecuaria filvae, Grata magis fuerint, quam quae fpectamus in urbe. LYC. Dic age, dic Corydon, nec noftras invidus au re's Defpice; non aliter certe mihi dulce loquere, CQR. Vidimus in coelum trabibus fpectacula textis Aut eques, aut nivei loca denfavere tribuni. Et finuata latus refupinis undique filvis Per partes fpectare fuas? fic undique fulgor ram, Tum mihi, nunc fenior lateri qui forte finiftro Jun&tus erat. "Quid te, ftupefactum, ruftice, dixit, „Ad tantas, miraris opes? qui nefcius auri Sordida tecta, cafas et fola mappalia nofti! ,,En! ego tam tremulus, tam vertice canus, et ifta " Factus in urbe fenex, ftupeo tamen. certe Omnia Kalpurnius, ,Vilia funt nobis, quaecunque prioribus annis Balteus en gemmis, en illita porticus auro Retia, quae totis in arenam dentibus exftant, ta, Si qua fides) noftro dens longior omnis aratro. rum; Hic niveos lepores, et non fine cornibus apros. Iactantur per colla iubae, quibus afpera mento Barba iacet, tremulisque rigent palearia fetis. urfis Spectavi vitulos, et equorum nomine. dignum, Sed deforme pecus, quod in illo nofcitur Qui fata riparum venientibus irrigat undis. LYC. Kalpurnius., LYC. O felix Corydon, quem non tremebunda fene Impedit! o felix, quod in haec tibi fecula pri mos Indulgente deo dimittere contigit annos. mén Sors dedit, et praefens vultumque habitumque notasti; Dic age, dic Corydon, quae fit modo forma deorum. COR. O! utinam nobis non rustica veftis ineffet: des, Pullaque paupertas, et adunca fibula morfu Longius, ac nifi me decepit vifus, in uno (Unter den neuern lateinischen Dichtern, vornehmlich aber unter den häufigen Nachahmern Virgil's, war Mars kus Hieronymus Vida, geboren zu Cremona 1470, geftor: ben zu Alba, 1566. Seine drei Eklogen, Daphnis; Corydon; Nice, verrathen, wie alle seine Gedichte, ein überaus fanftes Gefühl, und einen sehr geläuterten Geschmack.). NICE. Dida. Coniugis amiffi funus pulcherrima Nice Interea nymphae Damon correptus amore, Vicina ut paucas fervabat rupe capellas, O quis te noftris oculis, pulcherrima virgo, ces, Quam |