Lehrgedichte

artistischen Inhalts.

Beisp. Samml. 3. B.

2

Lehr gedichte

artistischen Inhalt 3.

Hesiod u s.

Die Lebenszeit dieses aus Askra gebürtigen griechischen Dichters läßt sich nicht genau bestimmen; aber gewiß war teiner der ältesten, und lebte entweder kurz vor oder nach Homer, oder war vielleicht sein Zeitgenosse. Das von ihm hieher gehörige Hedicht hat die Aufschrift: "Egvargy ńμégon, Werke und Tage, weil er darin die vornehmsten Geschäffte der Landwirthschaft, und die Tage lehrt, an welchen sie zu verrichten sind. Die Aufmunterung seines Bruders Perses zum Fleiß und zur nüglichen Thätigkeit scheint dabei sein vors nehmster Zweck gewesen zu seyn.Uebrigens untermischt er seine onomischen Vorschriften nicht selten mit moralischen Leh ten, mit Auffodrungen zum edeln und rechtschaffnen Vers halten, und mit Warnungen vor Ungerechtigkeit und Träge heit. Sodann geht er zu den Anweisungen åber die einzels nen Geschäffte des Landbaues fort. Der Ton des ganzen Gez dichts ist einfach, natürlich und schmucklos, und wird nur fellenweise, aber nie anhaltend, lebhaft und dichterisch, Eo enthält die folgende Stelle eine idealische Schilderung des ersten goldnen Weltalters und der allmähligen Abnahme der Glückseligkeit unter den Erdbewohnern. Man kann sie mit der bekannten ähnlichen Beschreibung Ovid's, im ersten Buche seiner Verwandlungen, vergleichen.

Hesiodus.

Hesiodus.

ΕΡΓΑ ΚΑΙ Η ΜΕΡΑΙ,

v. 108-199.

ὁμόθεν γεγάασι θεοὶ θνητοί τ ̓ ἄνθρωποι,
Χρύσεον μὲν πρώτιςα γένος μερόπων ανθρώπων
̓Αθάνατοι ποίησαν ὀλύμπια δώματ' ἔχοντες.
Οἱ μὲν ἐπὶ Κρόνε ἦσαν, ὅτ ̓ ἐρανῷ ἐμβασίλευεν
Ως τε θεοὶ δ ̓ ἔζωον, οἰκηδέα θυμὸν ἔχοντες,
Νόσφιν ἄτες τε πόνων καὶ διζύος· ἐδέ τι δειλόν
Γῆρας ἐπῆν· αἰεὶ δὲ πόδας καὶ χείρας ὁμοῖοι
Τέρποντ ̓ ἐν θαλίησι κακῶν ἔκτοθεν απάντων
(Αφνειοί μήλοισι, φίλοι μακάρεσσι θεοῖσι)
Θνήσκον δ ̓ ὡς ὕπνῳ δεδμημένοι ἐπλὰ δὲ πάντα
Τοῖσιν ἔην καρπὸν δ ̓ ἔφερε ζείδωρος άργρα
Αυτομάτη πολλόν τε καὶ ἄφθονον· οἱ δὲ θελημοὶ
Ησυχοι ἔργα νέμοντο σὺν ἐπλοῖσιν πολέεσσιν.
Αὐτὰρ ἐπεί κεν τότο γένος κατὰ γαῖα κάλυψεν,
Τοὶ μὲν δαίμονες εἰσι, Διὸς μεγάλο διάβολος,
Ἐπλοὶ, ἐπιχθόνιοι, φύλακες θνητῶν ἀνθρώπων.
Οι ξα φυλάσσεσίν τε δίκας καὶ χέτλια ἔργα,
Πέρα εσσάμενοι, πάντη φοιτῶντες ἐπ ̓ οἶαν
Πλετοδόται, καὶ τᾶτο γέρας βασιλήϊον ἔσχον.

Δεύτερον αὔτε γένος πολύ χειρότερον μετόπισθεν
Αργύρεον ποίησαν ὀλύμπια δώματ ̓ ἔχοντες,
Χρυσέω ἔτε φυὴν ἐναλίγκιον, ὅτε νόημα.
Ἀλλ ̓ ἑκατόν μὲν παῖς ἔτεκ παρὰ μητέρι κεδνῆ
Ἐτρέφετ' ἀτάλλων μέγα νήπιος ᾧ ἐν οἴκῳ.
Ἀλλ ̓ ὅταν ἡβήσειε, καὶ ἥβης μέτρον ἵκοιτο,
Παυρίδιον ζώεσκον ἐπὶ χρόνον, ἄλγε ἔχοντες
Αφραδίαις. ὕβριν γὰρ ἀτάβαλον ἐκ ἐδύναντο
Αλλήλων απέχειν εδ' αθανάτες θεραπεύειν
Ηθελον, ἐδ ̓ ἕρδειν μακάρων ἱεροῖς ἐπὶ βωμοῖς,
Η θέμις ανθρώποισι κατ ̓ ἤθεα. τὰς μὲν ἔπειτα

Z

Ζεὺς Κρονίδης έκρυψε, χολέμενος ἕνεκα τιμάς
Οὐκ ἐδίδον μακάρεσσι θεοῖς, οἳ Ολυμπον ἔχεσιν.

Αυτὰς ἐπεὶ καὶ τᾶτο γένος κατὰ γαῖα κάλυψε,
Τοὶ μὲν ἐπιχθόνιοι μάκαρες θνητοὶ καλέονται
Δεύτεροι, ἀλλ' ἔμπης τιμὴ καὶ τοῖσιν ἐπηδεί.
Ζεὺς δὲ πατὴς τρίτον άλλο γένος μερόπων ανθρώπων
Χάλκειον ποίησ ̓, ἐκ αργυρῶ ἐδὲν ὁμοῖον,
Ἐκ μελιῶν, δεινόν τε καὶ ἔμβριμον· οἶσιν"Αρηος
Εργ ̓ ἔμελε ςονόεντα, καὶ ὑβριες ἐδέ τι σῖτον
Ηπιον, ἀλλ ̓ ἀδάμαντος ἔχον κρατερόφρονα θυμόν,
*Απλαςοι· μεγάλη δὲ βίη καὶ χειρες καπτοι
Ἐξ ὤμων ἐπέφυκον ἐπὶ σιβαροῖς μελέεσσιν.

Τοῖς δ ̓ ἦν χάλκεα μὲν τεύχεα, χάλκεοι δέ τε οἶκοι,
Χαλκῷ δ ̓ ἐργάζοντο· μέλας δ ̓ ἐκ ἔσκε σίδηρος.
Καί τοι μὲν χείρεσσιν ὑπὸ σφετέρσι δαμέντες
Βῆσαν ἐς εὐρώεντα δόμον κρυερό Αίδαο,
Νώνυμοι θάνατος δὲ καὶ εκπάγλος περ εόντας
Εἷλε μέλας, λαμπρὸν δ ̓ ἔλιπον φάος ηελίοιο.

Αυτὰς ἐπεὶ καὶ τᾶτο γένος κατὰ γαῖα κάλυψεν,
Αὖθις ἔτ ̓ ἄλλο τέταρτον ἐπὶ χθονὶ πολυβοτείρη
Ζεὺς Κρονίδης ποίησε δικαιοτερον καὶ ἄρειον
Ανδρῶν ἡρώων θεῖον γένος, οι καλέονται
Ημίθεοι, προτέρη γενεή κατ' απείρονα γαϊαν.
Καὶ τὸς μὲν πόλεμός τε κακὸς καὶ φύλοπις ανή,
Τὰς μὲν ἐφ ̓ ἑπταπύλω Θήβη, Καδμηίδι γαίη,
Ώλεσε μαρναμένες μήλων ἕκεν Οἰδιπόδαο.

Τὰς δὲ καὶ ἐν νήεσσιν ὑπὲς μέγα λάιτμα θαλάσσης
Ἐς Τροίην αγαγών, Ἑλένης ἕνεκ' ηυκόμοιο
Ἐνθ ̓ ἤτοι τις μέν θανάτε τέλος αμφεκάλυψε.
Τοῖς δὲ δίχ ̓ ἀνθρώπων βίοτον καὶ ἦθὲ ὀπάσσας
Ζεὺς Κρονίδης κατένασσε πατὴς ἐς πείρατα γαίης,
(Τηλά απ' αθανάτων τοῖσι Κρόνος ἐμβασίλευει,)
Καὶ τοὶ μὲν ναίεσιν ακηδέα θυμὸν ἔχοντες

23

Hesiodus.

Εν