Quac pofset senium vel reparare Jovis! Ah quoties vidi superantia lumina gemmas, Atque faces quotquot volvit uterque polust Collaque bis vivi Pelopis quae brachia vincant, Quaeque Huit puro nectare tincta via! Et decus eximium frontis, tremulofque capillos, Aurea quae fallax retia tendit Amor! Pellacesque genas, ad quas hyacinthina Cordet Purpura, et ipse tui foris, Adoni, rubor. Cedite laudatae toties Heroides olim, Et quaecunque vagum cepit amica Jovem. Cedite Achaemeniae turrita fronte puellae, Et quot Sufa colunt, Memnoniamque Ninon. Vos etiam Danaac fasces submittite Nymphae, Et vos Iliacae, Romuleaeque nurus. Nec Pompeianas Tarpëia Musa columnas Jactet, et Ausoniis plena theatra stolis. Oloria Virginibus debitur prima Britannis, Extera fat tibi sit foemina poffe sequi. Tuque urbs Dardaniis Londinum structa colonis Turrigerum late confpicienda caput, Tu nimium felix intra tua moenia claudis Quicquid formofi pendulus orbis habet. Non tibi tot coelo fcintillant astra fereno Endymioneae turba ministra deae, Quot tibi confpicuae formaque auroque puellae Per medias radiant turba videnda vias. Creditur huc geminis venisse invecta columbis Alma pbaretrigero milite cincta Venus; Huic Cnidon, et riguas Simoëntis Aumine valles, Huic Paphon, et roseam pofthabitura Cypron. Alt ego, dum pueri finit indelgentia caeci, Moenia quam fubito linquere faufta paro; Atria, divini Molyos vsus ope. Atque iterum raucae murmur adire Scholac. Paucaque in alternos verba coacta modos. Elegia Secunda, Apno Actat. 17. In obitum Praeconis Academici Gantabrigiensis. 'E, Palladium toties ore ciere gregem, Ultima praeconum praeconem te quoque faeva Mors rapit, officio nee favet ipfa fuo. Sub quibus accipimus delituiffe Jovem, Dignus in Aesonios vivere poffe dies, Arte Coronides, faepe rogante dea. Et celer a Phoebo nuncius ire tuo. Talis in Iliaca stabat Cyllenius aula Alipes, aetherea missus ab arce Patris. Rettulit Atridae jussa severa ducis. Saeva nimis Musis, Palladi faeva nimis, Nec 1 Quin illos rapias qui pondus inutile terrac! Turba quidem elt telis ifta petenda tuis. Vestibus hunc igitur pullis Academia luge, Et madeant lachrymis nigra feretra tuis. Fundat et ipfa modos querebunda Elegëia tristes, Persopet et totis ņaeņia moesta Scholis, Elegia tertia, Anno Aetatis 17. M Oestus eram, et tacitus nullo comitante fedebam, Haerebantque animo tristia plura meo: Fecit in Angliaco quam Libitina folo; Dira sepulchrali mors metuenda face; Nec metuit fatrapum sternere falce greges. Intempestivis offa cremata kogis. Flevit et amissos Belgia tota duces. Wintoniaeque olim gloria magna tuae; Delicui Aciu, et tristi sic ore querebar: Mors fera Tartareo diva fecunda Jovi; Nonne fatis quod fylva tuas perfentiat iras, Et quod in herbofos jus tibi detur agros; Quodque affiata tua marcescant lilia tabo, Et crocus, et pulchrae Cypridi facra rofa, Nec finis ut semper fuvio contermina quereus Miretur lapsus praetereuntis aquac? Evehitur pennis quamlibet augur avis, quae mille nigris errant animalia filvisni Et quod alunt mutum Proteos antra pecus? Invida, tanta tibi cum sit concessa potestas; Quid juvat humana tingere caede manus? Nobileque in pectus certas acuisse fagittas, Semideamque animam caede fugâsse sua? Talía dum lacrymans alto sub pectore volvo, Rofcidus occiduis Hefperus exit aquis, Et Tartesliaco submerserat aequore currum Phocbus, ab eöo littore mensus iter. Nec mora, membra cavo posui refovenda cubili, Condiderant oculos porque soporque meos. Cum mihi visus eram lato spatiarier agro, Heu nequit ingenium visa referre meum. Illic puniceą radiabant omnia luce. Ut matutino cum juga sole rubent. Vestitu nituit multicolore solum. Alcinoi, Zephyro Chloris amata levi. Flumina vernantes lambunt argentea campos, Dițior Hesperio lavet arena Tago. Serpit odoriferas per opes levis aura Favoni, Aura sub innumeris humida nata rofis. Luciferi regis fingitur esse domus. Et pellucentes miror ubique locos, Ecce mihi subito praeful Wintonius astat, Sydereum nitido fulsit in ore jubar; Vestis ad auratos defluxit candida talos, Infula divinum cinxerat alba caput. Dumque senex tali incedit venerandus amictu, Intremuit laeto florea terra fono. Pura triumphali perfonat aethra tuba. Hosque aliquis placido misit ab ore fonos: Semper abhinc-duro, nate, labore vaca. ' Dixit, et aligerae tetigerunt nablia turmae, At mihi cum tenebris aurea pulfa quies. Flebam turbatos Cephaleia pellice fumnos, Talia contingant fomnia faepe mihi! :, la qu aque Grat igue u Ditis tur Cim Titib Prael kquiz Dim ei mit Me F barior Clint Ramy Quer palis 2 Elegia quarta, Apno Aetatis 18. Myr Ad Thomam Junium Praeceptorem fuum, apud Mercato- imus res Anglicos Hamburgae agentes, Paftoris munere Luft fungentem. CURI *URRE per immenfum fubito mea littera pontum I, pete Teutonicos laeve per aequor agros. Et festinantis nil remoretur iter. Acolon, et virides follicitabo Deos; jogo tiofqz Calta me Indu équer Grar Aut |