Τοιον δ' εκ πόλιος περιώνυμον άλκαρ ολέρσας.

In effigiei ejus Sculptorem.

Αμαθει γεγράφθαι χειρί τήνδε μια εικόνα
Φαίης ταχ αν, προς εάδος αυτοφυές βλέπων.
Τον δ' εκτυπωθον έκ επιγνόντες φίλοι
Γελάτε φαύλα δυσμίμημα ζωγράφε.

Ad Salsillum Poetam. Romanum aegrotantem,

S c A S O N T E s.

O Musa greffum quae

volens trahis claudum,
Vulcanioque tarda gaudes incessu,
Nec sentis illud in loco minus gratum,
Quam cum decentes Aava Deïope furas ,
Alternat aureum ante Junonis lectum,
Adesdum et haec verba pauca Salsillo
Refer, Camoena noftra cui tantum est cordi,
Quamque ille magnis praetulit immerito divis.
Haec ergo alumnos ille Londini Milto,
Diebus hisce qui fuum. linquens nidum
Polique tractum, (pessimus ubi ventorum,
Infanientis impotensque pulmonis
Pernix anhela sub Jove exercet flabra)
Venit feraces Itali foli ad glebas,
Visum-superba cognitas urbes fama
Virosque doctaeque indolem juventutis,
Tibi optat idem hic fausta multa, Sallille,

Habitumque fesso corpori penitus fanúm;
Cui nunc profunda bilis infestat renes,
Praecordiifque fixa damnofum fpirat.
Nec id pepercit impia quod tu Romano
Tam cultus ore Lesbium condis melos.
O dulce divûm munus, O falus Hebes
Germana! Tuque Phoebe morborum terror
Pythone caefo, five tu magis Paean
Libenter audis, hic tuus facerdos eft.
Querceta Fauni, vofque rore vinoso
Colles benigni, mitis Evandri fedes,
Si quid falubre vallibus frondet vestris,
Levamen aegro ferte certatim vati.
Sic ille charis redditus rurfum Mufis
Vicina dulci prata mulcebit cantu.
Ipfe inter atros emirabitur lucos
Numa, ubi beatum degit otium aeternum,
Suam reclivis semper Aegeriam spectans.
Tumidusque et ipfe 'Tibris hinc delinitus
Spei favebit annuae colonorum :
Nec in fepulchris ibit obsessum reges,
Nimium finiftro laxus irruens loro:
Sed fraena melius temperabit undarum,
Adufque curvi falfa regna Portumni,

M A N SU S.

Joannes Baptista Manfus Marchio Villenfis, vir ingenii

laude, tum literarum studio, nec n012 et bellica virtute apud Italos clarus in primis eft. Ad quem Torquati Tafi dialogus extat de Amicitia fcriptus ; erat enim Tali amicisimus ; ab quo etiam inter Campaniae principes celebratur, in illo poëmate cui titulus, Gerusa

lemme conquistata, lib. 20. Fra cavalier magnanimi, e cortesi Risplende il MansoIs authorem Neapoli commorantem fumma benevolentia

profecutus eft, multaque ei detulit humanitatis officia. Ad hunc itaque hospes ille antequam ab ea urbe discederet, ut

ut ne ingratum fe oftenderet, hoc carmen misit. HAec quoque Manfe tuae meditantur carmina laudi

Pierides, tibi Manse choro notissime Phoebi, Kuandoquidem ille alium haud aequo est dignatus hoPost Galli cineres, et Mecaenatis Hetrufci. [nore, Tu quoque

si noftrae tantum valet aura Camoenae, Fictrices hederas inter, laurosque sedebis. Te pridem magno felix concordia Tasso junxit, et aeternis infcripfit nomina chartis. Mox tibi dulciloquum non inscia Musa Marinum Tradidit, ille tuum dici fe gaudet alumnum, pum canit Affyrios divûm prolixus amores; Lollis et Ausonias stupefecit carmine nymphasi Alle itidem moriens tibi foli debita.vates pira tibi foli, supremaque vota reliquit. Ncc manes pietas tua chara fefellit amici,

Ffa

Rur llle

Vidimus arridentem operofa ex aere poëtam. Fag Nec fatis hoc visum eft in utrumque, et nec pia cessant Officia in tumulo: cupis integros rapere Orco,

For Qua potes, atque avidas Parcarum eludere leges :

Tos Amborum genus, et varia sub forte peractam

Cla Defcribis vitam, morefque, et dona Minervae;

Tu Aemulus illius Mycalen qui natus ad altam

Et Rettulit Aeolii vitam facundus Homeri.

Dic Ergo ego te Cliâs et magni nomine Phoebi

Cyo Manse pater, jubeo longum falvere per aevun

At Missus Hyperboreo juvenis peregrinus ab'axe. Nec tu longinquam bonus afpernabere Mufam, Quae nuper gelida vix enutrita fub Arcto

Ta Imprudens Italas ausa est volitare per urbes:

NoE Nos etiam in nostro modulantes Aumine cygnos

Irri Credimus obscuras-noctis fenfiffe per umbras, Qua Thamelis late puris argenteus urnis

Ad Oceani glaucos perfundit gurgite crines. Quin et in has quondam pervenit Tityrus oras. Sed neque nos genus incultum, nec inutile Phoebo, Qua plaga septeno mundi fulcata Trione

Nec Brumatem patitur longa fub nocte Boöten. Nos etiam colimus Phoebum, nos munera Phoebo Flaventes fpicas, et lutea mala canistris, Halantemque crocum (perhibet nisi vana vetustas) Misimus, et lectas Druidum de gente choreas. (Gens Druides antiqua facris operata deorum Heroum laudes imitandaque gefta canebant) Hinc quoties fefto cingunt altaria cantu Delo in herbosa Graiae de more puellae Carminibus laetis memorat Corinëida Loxor

Pen

Exil Tui Saxa

Fatidicamque Upin, cum Aavicoma Hecaërge
Nuda Caledonia variatas pectora fuco.
Fortunate senex, ergo quacunque per orbem
Torquati decus, et nomen celebrabitur ingens,
Claraque perpetui fuccrefcet fama Marini,
Tu quoque in ora frequens venies plausumque viro.
Et parili carpes iter immortale volatu. [rum,
Dicitur tum fponte tuos habitasse penates
Cynthius, et famulas venisse ad limina Musas:
At non fponte domum tamen idem, et regis adivit
Rura Pheretiadae coelo fugitivus Apollo;
Ille licet magnum Alciden susceperat hospes;
Tantum ubi clamofos placuit vitare bubulcos,
Nobile manfueti cessit Chironis in antrum,
Irriguos inter faltus frondosaque tecta
Peneium

rivum: ibi faepe sub ilice nigra
Ad citharae strepitum blanda prece victus amici
Exilii duros lenibat voce labores.
Tum neque ripa fuo, barathro nec fixa sub imo
Saxa stetere loco, nutat Trachinia rupes,
Nec sentit folitas, immania pondera, fylvas,
Emotaeque suis properant de collibus orni,
Mulcenturque novo maculosi carmine lyoces.
Diis delecte senex, te Jupiter aequus oportet
Nascentem, et miti luftrârit lumine Phoebus,
Atlantisque nepos; neque enim nisi charus ab ortu
Diis fuperis poterit magno favisse poëtae.
Hinc longaeva tibi lento fub fore senectus
Vernat, et Aefonios lucratur vivida fusos,
Nondum deciduos servans tibi frontis honores,
Ingeniumque vigens, et adultum mentis acumen.