O mihi si mea fors talem concedat amicunt
Phoebaeos decorâsse viros qui tam bene nôrit,
Si quando indigenas revocabo in carmina reges,
Arcturumque etiam fub terris bella moventem;
Aut dicam invictae fociali foedere menfae,
Magnanimos Heroas, et (O modo fpiritus adsit)
Frangam Saxonicas Britonum sub Marte phalanges.
Tandem ubi non tacitae permenfus tempora vitae,
Annoruinque satur cineri sua jura relinquam,
Ille mihi leéto madidis astaret ocellis,
Aftanti sat erit fi dicam, lim tibi curae;
Ille meos artus liventi morte folutos
Curaret parva componi molliter urna.
Forsitan et nostros ducat de marmore vultus,
Nectens aut Paphia myrti aut Parnasside lauri
Fronde comas, at ego fecura pace quiefcam.
Tum quoque, fi qua fides, si praemia certa bonorum,
Ipfe ego coelicolûm semotus in aethera divům,
Quo labor et mens pura vehunt, atque ignea virtus
Secreti haec aliqua mundi de parte videbo
(Quantum Fata sinunt) et tota mente ferenum
Ridens purpureo fuffundar lumine vultus,
Et fimul aethereo plaudam mihi laetus Olympo.

LPIT A P H I U M

D A M O N 1 s.

AR Ġ UM EN TU M. Thyrfis et Damon ejufdem viciniae Pastores, eadem studia

secuti a pueritia, amici erant ut qui plurimum. Thyr. fis animi caufa profeffus peregre de obitu Damonis nuncium accepit. Domum poftea reversus, et rem ita effe comperiens, se, fuamque folitudinem, hoc carmine des plorat. Damonis autem fub persona hic intelligitur Carolus Deodatus, ex urbe Hertruriae Luca Paterno genere oriundus, caetera Anglus; ingenio, doétrina, clarissimisque caeteris virtutibus, dum viveret, juvenis egregius.

Himerides Nymphae (nam vos et Daphnin et Hy

Et plorata diu meministis fata Bionis) (lan, Picite Sicelicum Thamesina per oppida carmen: Quas miser effudit voces, quae murmura l'hyrfis, A quibus assiduis exercuit antra querelis, luminaque, fontesque vagos, nemorumque recessus, Pum sibi praereptum queritur Damona, neque altam luctibus exemit noctem loca sola pererrans, tjam bis viridi sargebat culmus arista, it totidem Aavas numerabant horrea messes, ** quo summa dies tulerat Damona sub umbras pec dum aderat Thyrfis'; pastorem scilicet illum Pulcis Amor Mufae Thufca retinebat in urbe. At ubi mens expleta domum, pecorisque relicti

Cura vocat, simul assueta feditque sub ulmo,
Tum vero amissum tum denique sentit amicum,
Coepit et immensum sic exonerare dolorem.

Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni.
Hei mihi!

quae
terris, quae

dicam numina coelo,
Poftquam te immiti rapuerunt funere Damon;
Siccine nos linguis, tua sic sine nomine virtus
Ibit, et obfcuris numero sociabitur umbris?
At non ille, animas virga qui dividit aurea,
líta velit, dignumque tui te ducat in agmen,
Ignavumque procul pecus arceat omne Gilentum.

Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni.
Quicquid erit, certe nisi me lupus ante videbit,
Indeplorato non comminuere sepulchro,
Constabitque tuus tibi honos, longumque vigebit
Inter pastores: Illi tibi vota fecundo
Solvere post Daphnin, poft Daphnin dicere laudes
Gaudebunt, dum rura Pales, dum Faunus amabit;
Siquid id est, priscamque fidem coluisle, piumque,
Palladiasque artes, fociumque habuisse canorum.

Ite domum impasi, domino jam non vacat, agni.
Haec tibi certa manent, tibi erunt haec praemia Da-
At mihi quid tandem fiet modo? quis mihi fidus (mon;
Haerebit lateri comes, ut tu faepe folebas
Frigoribus duris, et per loca foeta pruinis,
Aut rapido fub fole, fiti morientibus herbis?
Sive opus in magnos fuit eminus ire leones,
Aut avidos terrere lupos praesepibus altis;
Quis fando sopire diem, cantuque solebit?

Ite domum impasti, domino jam non vacát, agni.
Pectora cui credam? quis me lenire docebit

Triste

Ite Hen Invols Innub

19

Nec m

Moere.

Ite Tityro Ad falic

Hic gel Hic Zef Lita can

Ited Moplus Et calle

Mordaces curas, quis longam fallere noctem
Dulcibus alloquiis, grato cum sibilat igni
Molle pyrum, et nucibus ftrepitat focus, at malus au-
Miscet cuncta foris, et desuper intonat ulmo. [fter

Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni.
Aut aeftate, dies medio dum vertitur axe,
Cum Pan aesculea fomnum capit abditis umbra;
Et repetunt fub aquis sibi nota fedilia nymphac.
Pastoresque latent, stertit sub sepe colonus,
Quis mihi blanditiafque tuas, quis tum mihi risus,
Cecropiosque sales referet, cultofquc lepores?

Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. At jam folus agros, jam pascua solu's oberro, Sicubi ramosae densantur vallibus umbrae, Hic serum expecto, fupra caput imber et Eurus Triste fonant, fractaeque agitata crepufcula Silvae.

Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Heu quam culta mihi prius arva procacibus herbis Involvuntur, et ipfá situ feges alta fatiscit! Innuba neglecto marcescit et uva racemo, Nec myrteta juvant; ovium quoque taedet, at illae Moerent, inque fuum convertunt ora magistrum.

Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Tityros ad corylos vocat, Alphefiboeus ad ornos, Ad salices Aegon, ad Aumina pulcher Amyntas : Hic gelidi fontes, hic illita gramina mufco, Hic Zephyri, hic placidas interstrepit arbutus undas; Ifta canunt furdo, frutices ego nactus abibam.

Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Mopsus ad haec, nam me redeuntem forte notârat (Et callebat avium linguas, et fydera Mopsus)

Thyrsi quid hoc dixit, quae te coquit improba bilis
Aut te perdit amor, aut ie male fascinat altrum,
Saturni grave saepe fuit paftoribus aftrum,
Intimaque obliquo figit praecordia plumbo.

Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni.
Mirantur Nymphae, et quid te Thyrsi futurum est?
Quid tibi vis? aiunt; non haec folet effe juventae
Nubila frons, oculique truces, vultusque feveri:
Illa choros, lususque leves, et femper amorem
Jure petit : bis ille miser qui ferus’amavit.

Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni.
Venit Hyas, Dryopeque, et filia Baucidis Aegle
Docta modos, citharaeque fciens, sed perdita fastu,
Venit Idumanii Chloris vicina fluenti;
Nil me blanditiae, nil me folantia verba,
Nil me, liquid adest, movet, aut fpes ulla futuri...

Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni.
Hei mihi quam similes ludunt per prata juvenci,
Omnes unanimi secum sibi lege sodales,
Nec magis hunc alio quisquam secernit amicum
De

grege, fic densi veniunt ad pabula thöes,
Inque vicem hirsuti paribus junguntur onagri;
Lex eadem pelagi, deferto in littore Proteus
Agmina Phocarum numerat, vilisque volucrum
Passer habet semper quicum fit, et omnia circum
Farra libens volitet, fero sua tecta revisens,
Quem fi fors letho objecit, feu milvus adunco
Fata tulit roftro, seu stravit arundine fosfor,
Protinus ille alium focio petit inde volatu.
Nos durum genus, et diris exercita fatis
Gens homines aliena animis, et pectore discors,