σχέντι μὴ οὐχὶ ἀψευδεῖν καὶ πρὸς ἅπαντας ἀγαθῶ εἶναι ἐχ

ὅσιον ἡγεμαι, γένοιτο δ ̓ ἂν μοι κακεῖνο τῶν χαλεπωτάτων. εἰ ἂς ὡρμηκῶς ἐμαυτὸν ἐννοἰκῶς ἔχειν σοι, τὴν ἐναντίαν γνώμην μεταλαβεῖν ἀναγκαθείην, ἃ δὲ ὑπολαμβάνουν παρεωράει και πεφενακῖσθαι, κἂν μὲν φῶ, νόμιζε ὅπως ἕξειν. εἰ δὲ ἡμῶν κατα πεφρόνηκας, ὅτι τῶν πρώτων εκ εσμέν πω, λογίσαι, ὅτι καὶ σὺ τότ' ήπα νέος, καὶ τὴν ἡλικίαν είχες, ἣν ἡμεῖς νῦν· ἐκ δὲ συμβολεύειν καὶ πράττειν γεγένησαι τηλικότος, καὶ ἡμῖν δὲ τότο συμβαίη· τὸ μὲν γὰρ εὖ βέλεθαι πάρεςι. τῆς δὲ τύχης συλλαμο βανέσης, καὶ τἆργον γένοιτ ̓ ἂν. καλὸς ἦν ἔρανος, χάρις δικαία. ἦν καὶ σὺ ποίησαι πρὸς ἐμὲν καὶ μήδ' ὑφ ̓ ἑνὸς τῶν εὖ φρονέν των χεῖρον άγε, μήδε ἡττῶ' αλλ' ἐκείνος μὲν ἄγε ἐπὶ τὰ σοὶ δοκόντα. καὶ πράττε ὅτως, όπως μηδενὸς τῶν ὁμολογηθέντων στε ρηθῶμεν. ἀλλ ̓ ἐπιτίμῳ γένηται σωτηρία τὶς καὶ ἀπαλλαγὴ τῶν κινδύνων, παρέσομαι δὲ εἰς τὸν χρόνον καγώ καθ ̓ ὃν σὺ φής και ρόν εἶναι γράψας δέ μοι πέμψον, ἢ καὶ ὡς φίλῳ ἐπίςελλε. εὐτύχει.

Isokrates.

Es gab zur Zeit des Photius noch 149 Briefe dieses so edeln als beredten Mannes, von denen sich aber nur zehn erhal ten haben, worunter jedoch der neunte von Augier und Vatry får undcht erklärt wird. Folgender ist einer von den vier ersten, die an den macedonischen König Philippus gerichtet sind, und enthält eine Empfehlung des Diodotus. Den diesem Redner eignen leichten, und doch bedachtvollen, Periodenbau wird man auch hier wiederfinden.

ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ ΦΙΛΙΠΠΩ χαιρειν.

1

αν

Ἐγώ, καὶ περὶ ἐπικινδύνε παρ' ἡμῖν ὄντος εἰς Μακεδονίαν πέμε πειν ἐπιςολήν, οὐ μόνον νῦν, ὅτε πολεμο μεν πρὸς ὑμᾶς, αλλά καὶ τῆς εἰρήνης οὔσης, ὅμως γράψαι πρὸς σὲ εἷλόμην περὶ Διό δότη, δίκαιον εἶναι νομίζων πάντας μὲν περὶ πολλὰ ποιεῖσθαι τοὺς ἐμαυτῷ πεπλησιακότας, καὶ γεγενημένες αξίους ἡμῶν, ἐχ ἥκισα δὲ τότον, καὶ διὰ τὴν εὔνοιαν τὴν εἰς ἡμᾶς, καὶ τὴν ἄλ λην ἐπιείκειαν. Μάλισα μὲν ἦν ἐβόλομην ἂν αὐτὸν συςαθῆναι δι' ἡμῶν. Ἐπειδὴ δὲ δι' ἑτέρων ἐντετύχηκέ σοι, λοιπόν ἐςί μοι μαρτυρῆσαι περὶ αὐτό, καὶ βεβαιῶσαι τήν γεγενημήνην αὐτῷ πρὸς σὲ γνώσιν. Ἐμοὶ γὰρ πολλῶν καὶ παντοδαπῶν συγγενομέ των ἀνδρῶν, καὶ δόξας· ἐνίων μεγάλας ἐχόντων, τῶν μὲν ἄλλων ἁπάντων, οἱ μέν τινες περὶ τὸν λόγον, οἱ δὲ περὶ τὸ διανοηθή ναι καὶ πράξαι δεινοὶ γεγόνασιν οἱ δ ̓ ἐπὶ μὲν τῇ βία σώφρονες, καὶ χαρίεντες, πρὸς δὲ τὰς ἄλλας χρήσεις καὶ διαγωγής, αφυεῖς παντάπασιν. Οὗτος δ ̓ οὕτως ευάρμοσον τήν φύσιν ἔσχεν, ως

οι

J

ἐν ἅπασι τοῖς εἰρημένοις τελειότατος εἶναι καὶ ταῦτ ̓ οὐκ ἂν

μενον.

ἐτόλμων λέγειν, εἰ μὴ τὴν ἀκριβεσάτην πεῖραν αὐτές τ ̓ εἶχον αὐτό, καὶ σὲ λήψεται προσεδόκων, τὰ μὲν αὐτὸν χρώμενον αὐτῷ, τὰ δὲ καὶ παρὰ τῶν ἄλλων τῶν ἐμπείρων αὐτῇ πυνθανό Ὧν οὐδεὶς, τις οὐκ ἂν ὁμολογήσειεν, εἰ μὴ ἴαν εἴη φθονερός, καὶ εἰπεῖν καί βουλεύσαθαι οὐδενὸς ἧττον αὐτὸν δύο να πας, και δικαιότατον καὶ σωφρονέςατον εἶναι, καὶ χρημάτων ἐγκρατέςατον' ἔτι δὲ καὶ σύμβιον ἁπάντων ἥδισον, καὶ ειγυρώ τατων πρὸς δὲ τέτοις πλείςην ἔχειν παρρησίαν, ἐχ ἣν οὐ - προσῆκεν, ἀλλὰ τὴν εἰκότως ἂν μέγισον γιγνομένης σημεῖον τῆς ευνοίας τῆς πρὸς τὰς φίλους. Ἡν τῶν δυνατῶν οἱ μὲν αξιό Χρεων τὸν ὄγκον τὸν τῆς ψυχῆς ἔχοντες τιμῶσιν, ὡς χρησίμην οὖσαν οἱ δὲ ἀσθενέσεροι τὰς φύσεις ὄντες, ἢ κατὰ τὰς ὑπαρ χούσας ἐξεσίας, δυχεραίνεσιν, ὡς ὧν ἐ προαιρένται τι ποιεῖν βια

αι

4

ως

ζομένην αὐτὸς ἐκ εἰδότες, ὡς οἱ μάλιςα περὶ τῇ συμφέροντος ἀντιλέγειν τολμῶντες, ὗτοι πλείςην εξεσίαν αὐτοῖς τὸ πράττειν ἃ βάλονται παρασκευάζεσιν. Εἰκὸς μὲν γὰρ διὰ της ἀεὶ πρὸς ἡδονὴν λέγειν προαιρουμένες, οὐκ ὅπως μοναρχίας δύναθαι ποιεῖν δυνάμεις, αἳ πολλὲς τῆς ἀναγκαίος ἐφελκονται κινδύνες, αλλ' οὐδὲ τάς πολιτείας, αἳ μετὰ πλείονος ασφαλείας εἰσί. Δεν δὲ τὰς ἐπὶ τῷ βελτίςῳ παρρησιαζομένες, πολλά σώζειν δύνασθαι, καὶ τῶν ἐπιδόξων διαφθαρήσεται πραγμάτων. Ων ἕνεκα προσω ἥκει μὲν παρὰ πᾶσι τοῖς μονάρχοις πλέον φέρεσθαι τας τὴν ἀλήθειαν ἀποφαινομένους, τῶν ἅπαντα μὲν πρὸς χάριν, μηδὲν δ' άξιον χάριτος λεγόντων. Συνέβη δ' ἔλαττον ἔχειν αὐτὸς παρ ἐνίοις αὐτῶν. Ὁ καὶ Διοδότῳ παθεῖν συνέπεσε παρά τισι τῶν

κατά

κατὰ τὴν Ασίαν δυναςευόντων, Οἷς πολλὰ μὲν χρήσιμος γενό μενος οὐ μόνον τῷ συμβολεύειν, ἀλλὰ καὶ τῷ πράττειν, και κινη

δυνεύειν, διὰ τὸ παρξησιάζεται πρὸς αὐτός, περὶ ὧν ἐκείνοις συνέφερε, καὶ τῶν οἴκοι τιμῶν ἀπεςερήθη, καὶ πολλῶν ἄλλων ἐλπίδων· καὶ μεῖζον ἔχεσαν αἱ τῶν τυχόντων ανθρώπων κολακείας τῶν εὐεργεσιῶν τῶν τούτε, Δι ̓ ἃ δή, καν πρὸς ὑμᾶς ἀεὶ προς σιέναι διανούμενος, σκληρῶς εἶχεν, όχι ὡς ἅπαντας ὁμοίας εἶναι νομίζων τὸς ὑπὲρ αὐτὸν ὄντας, ἀλλὰ διὰ τὰς παρ' ἐκείνων γεγενημένας δυσχερείας, καὶ πρὸς πᾶς παρ' ὑμῶν ἐλπίδας οὐ προθεσ μότερος ἦν. Παραπλήσιον ἔμοι γε δοκεῖ πεποιθὼς τῶν πεπλευ κότων τισὶν, οἳ πρῶτον ὅταν χρήσωνται χειμῶσιν, οὐκέτι θαρρούν τες εἰσβαίνεσιν εἰς τὴν θάλασσαν καί περ εἰδότες, ὅτι καὶ καλά πλῆ πολλάκις ἐπιτυχεῖν ἐστιν. Οὐ μήν αλλ' ἐπειδὴ συνἐςηκέ σοι, καλῶς ἔδοξε ποιεῖν. Λυγίζομαι γὰρ αὐτῷ συνοίσειν μάλιςα μὲν τῇ φιλανθρωπία τη σε λογιζόμενος, ἣν ἔχειν ὑπεί λήψαι παρὰ τοῖς ἔξωθεν ἀνθρώποις. Επειτα νομίζων οὐκ ἀγνοεῖν ὑμᾶς, ὅτι πάντων ἐςὶν ἥδισον, καὶ λυσιτελέςατον, τὸ πιςοὺς ἅμα και χρησίμες φίλες κτάθαι ταῖς ἐνεργεσίαις καὶ τὰς τους τις εὖ ποιεῖν, ὑπὲς ὧν πολλοὶ καὶ τῶν ἄλλων χάριν ὑμῖν ἕξασιν, ♡ Απαντες γὰρ οἱ χαρίεντες τὰς τοῖς σπεδαίοις τῶν ἀνθρώπων καλῶς ὁμιλῶντας ὁμοίως ἐπαινᾶσι, καὶ τιμῶσιν, ὥσπερ αὐτοὶ τῶν ὠφελειῶν ἀπολαύοντες. Ἀλλὰ γὰρ Διόδοτον αὐτὸν οἶμαι σε μάλιςα προτρέψαθαι πρὸς τὸ φροντίζειν ἑαυτῆ. Συνέπειθον δὲ καὶ τὸν υἱὸν αὐτῷ τῶν ὑμετέρων ἀντέχεσθαι πραγμάτων, και παραδόνθ ̓ ὑμῖν ἑαυτὸν ὥσπερ μαθητὴν, εἰς τόμπροθεν πειραθή και προελθεῖν. Ὁ δὲ ταῦτά με λέγοντος, ἐπιθυμεῖν μὲν ἔφασ

σχε

σκε τῆς ὑμετέρας φιλίας & μὴν ἄλλα παραπλήσιόν τι πεπονή θένας πρὸς αὐτὴν, καὶ πρὸς τὰς στεφανίτας αγώνας. Ἐκείνες γὰρ νικῶν μὲν ἂν βούλεθαι, καταβῆναι δ ̓ εἰς αὐτὸς ἐκ ἂν τολ μήσαι, διὰ τὸ μή μετασχηκέναι ρώμης αξίας τῶν στεφάνων τῶντε παρ' ὑμῶν τιμῶν εὔξασθαι μὲν ἄν τυχεῖν, ἐκ ἐφίξεσθαι δ' αυτὸν προσδοκῶν. Τήντε γὰρ ἀπειρίαν τὴν αὐτῷ καταπε πλήχθαι, καὶ τὴν λαμπρότητα τὴν ὑμετέραν ἔτι δὲ καὶ τὸ σωμάτιον εκ ευκρινές ἂν ἀλλ ̓ ἔχων πρόφασιν, ἣν νομίζειν ἐμπου διεῖν αὐτὸν πρὸς τὰ πολλὰ τῶν πραγμάτων. · Οντος μὲν οὖν ὅ, τι δοκῇ αὐτῷ συμφέρειν, τοῦτο πράξει. Σὺ δ', ἐάν τ' ἡ περὶ ὑμᾶς ἐὰν τ ̓ ἡσυχίαν ἔχων διατρίβη περὶ τούτα τὰς τόπος, ἐπισ μελῶ καί τῶν ἄλλων μὲν ἁπάντων, ὧν τυγχάνει δεόμενος, μάτ λιςα δὲ τῆς ἀσφαλείας, καὶ τῆς τότε καὶ τῆς τὸ πατρὸς αὐτῇ· νομίσας, ὥσπερ παρακαταθήκην ἔχειν τότον, παρά τε το γήρως ἡμῶν, ο προσηκόντως ἂν πολλῆς τυγχάνη προνοίας, και τῆς δόξης τῆς ὑπαρχέσης, εἴ τινὸς ἄρα σπουδῆς ἐσιν αξία, και εὐνοίας τῆς πρὸς ὑμᾶς ἣν ἔχων απαντα τόν χρόνον διατετέλεκα. Καὶ μὴ θαυμάσης, μήτ' εἰ μακροτέραν γέγραφα τὴν ἐπισολήν, μήτ' εἴ τι περιεργότερον ἢ πρεσβυτικώτερον εἰρήκαμεν ἐν αὐτῷ Πάντων γὰρ τῶν ἄλλων ἀμελήσας, ἑνὸς μόνε ἐφρόντισα, τα φαρ τῆναι σπουδάζων ὑπὲς ἀνδρῶν φίλων, καὶ προσφιλετάτων μοι γεγεν νημένων.

Είδας