Oppianus.

Σ

Ψψι μάλα θρώσκοντα βυθών υπέρ απαίροντα
Εινάλιον φορέησι δι' ήέρος ορχηςήρα,
Ναι μην εξευτήρι πόνος γλυκύς. ή γαρ επ' άγρην

'
Ουκ άορ & δρεπάνην, και χάλκεα δερα φέρονται
'Αλλ' αυτούς επί δρυμα συνέμπορος έσπετο κίκρος
Και δολιχαι θώκιγγες, υγρός τε μελίχροος ιξός,
Οϊ τε δι' ήερίην δύνακες πατέεσιν άταρσόν.
Τις ταδε τολμήσειεν αείδειν ισοτάλατα;
Η βασιληί λέοντι τίς αιετον αντιβάλoιτο;
I& Πορδαλίων τε τίς αν μύραιναν είσκοι;
"Η ζώας κίκροις, ή ξινοκέρωτας εχίνους και
"Η λάρον αιγάγροις, ή κήτεα πάντ' ελέφαντι;
Θηρητήρε λύκες όλεσαν, θύννες δ' αλιες
'Αγρεντήρες διο, τρήρωνας έλoν δονικήες:
*Αρκτον έπακτήρες, και μορμύρων ασπαλιες
Τίγριν δ' επήες, και τριγλίδας ιχθυβολίες
Κάπρον ιχνευτήρες, και αηδόνας εξευτήρες.
'Αλλα συ μοι Νηρεύ, και δαίμονες αμφιτρίτης,
Ήδε φιλορνίθων Δρυάδων χορος ελήκoιτε,
Δη γαρ επισροφάδην με φίλαι καλεσιν αοιδί.
Δαίμοσι θηροφόνοισι παλίντροπος έρχομ’ αίσων.
Πρώτα μεν αιθροί μή μοι μάλα πίονες έσων,
Η γάρ τε σκοπέλοισι θορέϊν μεγ' υπέροχον ίππον
Χρειο αναγκαίη χρειω δ' άρα τάφρον άλεθαι.
Δηθάκι δ' εν δρυμοίσιν ανάγκη θήρα διεθαι,
Ως κεν ελαφρίζοντα και ευφόρτοις μελέεσσιν.
Τα μη πιαλέοι θήρης επί μώλον ιοιες
Μηδέ τι λεπταλέοι. και γαρ ποτε δημήσαθαι
Θηρσίν ενναλίοις χρεια πολυαγγέα φώτα"
Τενεκά μοι δέμας ώδε κερασσάμενοι φοιτώντων
Αμφότερον κριτινόν τι θέειν, θεναρόν τε μάχεθαι.
Και δ' άρα δεξιτερή μεν επικραδέοιεν άκοντας
'Αμφιδύμες ταναές δρεπάνην δ' επί μεσσόθι ζώνης.
Και γαρ και θήρεσσι πικρόν πόνον εντύνοιντο,

>

Φρρίanus. Και τε κακών φορέoιεν αλεξητήρια φωτών.
Oppianus.

v . Virgil.

5 Λαι, δ' αυ πεζός μεν άγοι κύνας: εππελάτης δε

Ιππων ιθύνεε κυβερνητήρα χαλινό»

Den Werth und die mannichfaltigen Schönheiten reines Gedichts vom Landbau, in vier Büchern, hat der Hr. Hofs rath Beyne in seiner mufterhaften Ausgabe dieses Dichters, der Engländer Tiartyn in dem, mit einem ausführlichen frommentar begleiteten, einzelnen Abdruck dieses Lehrgedichts, (London, 1755. gr. 8. übersekt von Durch, Hamb. 1759. 8.) der Abt de Lille in dem Discours Préliminaire vor reiner schinen franzófischen Uebersekung derfelben, und Hr. Durch in dem ersten Theil der neuen Ausgabe seiner Briefe zur Bildung des Geschmacks, Br. I---IV. umftåndlich aus ein: ander gefekt. Auch die nachstens zu erwartende vortreffliche deutsche liebersegung von Hrn. Hofrath voti wird darüber gewiß sehr viel Lehrreiches enthalten. --- In folgenden Vers sen des ersten Buchs empfiehlt er dem Landmanne die Aufs merksamkeit auf die Abänderungen der Jahrszeiten und der Witterung, und auf die Anzeigen, woraus er auf diese Ver: &nderungen schlieffen kann. An fich kein sehr poetischer Stoff; den aber Virgil durch einen großen Reichthum dichis trischer Farben zu beleben wußte.

GEORG. L. I. v. 311-465.

Quid tempestates autumni et fidera dicam ?
Atque ubi iam breviorque dies, et mollior aestus,

Quae

1

Virgil.

Quae vigilanda viris ? vel cum ruit imbriferum ver:
Spicea iam campis cum mellis inhorruit: et cum
Frumenta in viridi ftipula lactentia turgent?
Saepe ego, cum flavis mesorein induceret arvis
Agricola, et fragili iam stringeret hordea culmo,
Omnia ventorum concurrere praelia vidi:
Quae gravidam late fegetem ab radicibus imis
Sublime expullam eruerent; ita turbine nigro
Ferret hieins culmumque lae vem, ftipulasque vo.

lantes,
Saepe etiam immensum coelo venit agmen aqua-

rum,
Et foedam glomerant tempestatem imbribus atris
Collectae ex alto nubes: ruit arduus aether,
Et pluvia ingenti lata laeta boumque labores
Diluit: implentur fosfae, et cava fumina cre-

scunt
Cum fonitu, fervetque fretis fpirantibus aequor.
Ipfe pater, media nimborum in nocte, corufca
Fulmina molitur dextra; quo maxima motu
Terra tremit: fugere ferae; et mortalia corda
Per gentes humilis stravit pavor; ille flagranti,
Aut Atho, aut Rhodopen, aut alta Ceraunia telo
Deiicit: ingeminant Austri, et denfiflimus imber.
Nunc nemora ingenti vento, nunc littora plangunt.
Hoc metuens, coeli menses, et lidera serva:
Frigida Saturni sese quo ftella receptet,
Quos ignes coeli Cyllenius erret in orbes.
In primis venerare Deos, atque annua magnae
Sacra refer Cereri, laetis operatus in herbis.
Extremae sub casum liemis; iam vere sereno.
Tunc agni pingues; et tunc mollissima vina:
Tunc somni dulces, densacque in montibus um-

brae.
Cuneta tibi Cererem pubes agreftis adoret:
Cui tu laéte favos, et miti dilue Baccho,
Terque novas circum felis eat hostia fruges;
Omnis quam chorus, et socii comitentur ovantes:
Et Cererein clamore vocent in te&ta; neque ante
Falcem maturis quisquam supponat aristis,

Quam

Virgil.

Quam Cereri torta redimitus tempora quercu,
Det motus incompofitos, et carmina dicat.
Atque haec ut certis poffimus discere signis,
Aestusque, pluviasque, et agentes frigora ven.

tos,
Ipfe pater statuit quid menstrua Luna monéret:
Quo signo caderent Austri; quid faepe videntes
Agricolae, propius ftabulis armenta tenerent.
Continuo ventis furgentibus, aut freta Ponti
Incipiunt agitata tumescere, et aridus altis
Montibus audiri fragor: aut refonantia longe
Litora misceri, et nemorum increbescere murmur.
fai fibi tum curvis male temperat unda carinis,
Cum medio celeres revolant ex aequore mergi,
Clamoremque ferunt ad litora : cumque marinae
In ficco ludunt fulicae; notasque paludes
Deferit atque altam supra volat ardea nubem.
Saepe etiam ftellas, vento impendente, videbis
Praecipites coelo labi; noctisque per umbram
Flammarum longos a tergo albescere tractus :
Saepe levem paleam et frondes volitare cadu-

cas,
Aut fumma nantes in aqua colludere plumas.
At Boreae de parte trucis cum fulminat, et cum
Eurique Zephyrique tonat domus; omnia plenis
Rura natant fossis; atque omnis navità ponto
Humida vela legit: nunquam imprudentibus im-

ber
Obfuit: aut illum surgentem vallibus imis
Aëriae fugere grues: aut bucula coelum
Sulpiciens patulis captavit naribus auras:
Aut arguta' lacus circum volitavit hirundo
Et veterem in limo ranae cecinere querelam.
Saepius et testis penetralibus extulit ova
Angustum formica terens iter, et bibit ingens
Arcus:et e pastu decedens agmine magno
Corvorum increpuit denfis exercitus alis.
Iam varias pelagi volucres, et quae Asia circum
Dulcibus in stagnis rimantur prata Caystri,
Certatim largos humeris infundere rores,

Nunc

Virgil,

Nunc caput obiectare fretis, nunc currere in un.

das,
Et studio incassum videas gestire lavandi.
Tum cornix plena pluviam vocat improba voce;
Et lola in ficca secum spatiatur arena.
Nec nocturna quidem carpentes pensa puellae
Nescivere hiemem: testa quum ardente viderent
Scintillare oleum, et putres concrescere fungos.
Nec minus ex imbri Soles, et aperta serena
Prospicere, et certis poteris cognoscere fignis.
Nam neque tum ftellis acies obtusa videtur,
Nec fratris radiis obnoxia furgere Luna:
Tenuia nec lanae per coelum vellera ferri.
Non tepidum ad Solem pennas in litore pandunt
Dilectae Thetidi Halcyoneș: non ore folutos
Immundi meminere sues iactare maniplos.
At nebulae magis ima petunt, campoque reciim-

bunt
Solis et occasum servans de culmine summo
Nequicquam seros exercet noctua cantus.
Apparet-liquido sublimis in aëre Nisus
Et pro purpureo poenas dat Scylla capillo.
Quacumque illa levem fugiens secat aethera pen-

nis,
Ecce inimicus atrox, magno stridore, per auras
Infequitur Nifus: qua fe fert Nisus ad auras
Illa levem fugiens raptim fecat aethera pennis.
Tum liquidas corvi presso ter gutture voces
Aut quater ingeminat : et faepe cubilibus al.

tis,
Nescio qua praeter solitum dulcedine laeti,
Inter fe foliis ftrepitant; iuvat imbribus actis
Progeniem parvam dulcesque revisere nidos.
Haud equidem credo, quia fit divinitus illis
Ingenium, aut rerum fato prudentia maior,
Verum, ubi tempeftas et coeli mobilis humor
Mutavere vias, et Iupiter humidus austris
Densat, erant quae rara modo, et, quae densa, re-

laxat;
Vertuntur animorum species, et pectora motus