Leh r g ed i ch te artist i fchen I nha l t s.

Hesiod u s.

befiodus.

Die Lebenszeit diefes aus Askra gebürtigen griechischen Dichters låßt fich nicht genau bestimmen; aber gewiß war er einer der ältesten, und lebte entweder kurz vor oder nach homer, oder war vielleicht rein Zeitgenosse. Das von ihm bieber gehdrige Gedicht hat die Aufschrift: "Egyer94 vjuegos, Werke und Tage, weil er darin die vornehmsten Geschaffte der Landwirthschaft, und die Tage lehrt, an welchen sie zu verrichten sind. Die Aufmunterung seines Bruders perjes zum Fleiß und zur nůžlicher Thåtigkeit scheint dabei sein vors nebmfter Zweck gewesen zu seyn. Ulebrigens untermischt er seine dkonomischen Vorschriften nicht selten suit moralischen Lehs ren, mit Auffodrungen zum edelu und rechtschaffnen Vers halten, und mit Warnungen vor Ungerechtigkeit und Trågs heit. Sodann geöt er zu den Anweisungen über die einzels nen Geschäffte des Landbaues fort. Der Ton des ganzen Ger dichts ist einfach, katürlich und fchmucklos, und wird nur fellenweise, aber nie anhaltend, lebhaft und dichterisch So enthält die folgende Stelle eine idealische Schilderung des ersen goldnen Weltalters und der allm&hligen Abnahme der Glückseligkeit unter den Erdbewohnern. Man kann sie mit der bekannten dhnlichen Beschreibung Ovidio, im erken Buche seiner Perivandlungen, vergleichen.

АРГА

2 2

besiedus.

ΕΡΓΑ ΚΑΙ Η ΜΕΡΛΙ,

V. 108 - 199.

ομόθεν γεγέασι θεοί θνητοί τ’ άνθρωποι,
Χρύσεον μεν πρώτισα γένος μερόπων ανθρώπων
'Αθάνατοι ποίησαν ολύμπια δώματ' έχοντες.
Οι μεν επί Κρόνα ήσαν, ότ' έρανό έμβασίλευεν
“Ως τε θεοί δ' έζώον, ακηδία θυμόν έχοντες,
Νόσφιν άτες τε πόνων και διζίος εδέ τι δειλον
Γήρας επήν αιεί δε πόδας και χάρας ομοίοι
Τέρποντ’ έν θαλίησε κακών έκτοθεν απάντων»
('Αφνιοί μήλοισι, φίλοι μακάρεσσι θεοίσι)
Θησκον δ' ως ύπνω δεδμημένοι εθλα δε πάντα
Τοίσιν έην καρπόν δ' έφερε ζείδωρος άρερα
Αυτομάτη πολλών τε και άφθονον οι δε θελημοί
*Ησυχοι έργα νέμοντο συν εθλoίσιν πολέεσσιν.
Αυταρ επά κεν τέτο γένος κατα για κάλυψεν,
Τοι μέν δαίμονές εισι, Διός μεγάλα δια βελας,
Εθλοι, επιχθόνιοι, φύλακες θνητών ανθρώπων.
Οι εκ φυλάσσεσίν τε δίκας και χέτλια έργα,
Hέρα έσσάμενοι, πάντη φοιτώντες επ' αίαν
Πλατοδόται, και τέτο γέρας βασιλήίον έσχον.

Δεύτερον αύτε γένος πολύ χειρότερον μετόπισθεν
'Αργύρεoν ποίησαν ολύμπια δώματ' έχοντες,
Χρυσέω ότε φτην εναλίγκιον, έτε νόημα.
'Αλλ' εκατόν μεν πάϊς έτεα παρα μητέρι κεδνη
'Ετρέφετ' ατάλλων μέγα νήπιος εν οικω.
'Αλλ' όταν ηβήσειε, και ήβης μέτρον κοιτο,
Πανρίδιον ζώεσκον επί χρόνον, άλγε' έχοντες
'Αφροδίαις. ύβριν γαρ ατάβαλον εκ έδύναντο
'Αλλήλων απέχειν εδ' αθανάτες θεραπεύεις
"Ηθελον, εδ' έρδεαν μακάρων ιερούς επί βωμούς,
“Η θέμις ανθρώποισι κατ' ήθεα. τες μέν έπεται

ZEUS

Ζευς Κρονίδης έκρυψε, χολύμενος ένεκα τιμες
Ούκ έδιδεν μακάμεσσι θεοίς, οι Όλυμπον έχεσιν.

befiodus.

Αύτας έπει και τετο γένος κατα για κάλυψε,
Τοι μεν επιχθόνιοι μάκαρες 9ητοί καλέονται
Δεύτεροι, αλλ' έμπης τιμή και τοισιν όπηδες.
Ζευς δε πατης τρίτον άλλο γένος μερόπων ανθρώπων
Χάλκειον ποίησ’, εκ αργυρώ δεν ομοίον,
Εκ μελιών, δεινόν τε και όμβριμον· οίσιν'Αρηος
"Εργ’ έμελε σoνόεντα, και υβριεσ εδε τι σίτον
“Ηθιον, αλλ' αδάμαντος έχον κρατερόφρονα θυμόν,
"Απλα οι μεγάλη δε βίη και χείρες άαπτοι
Εξ ώμων επέφυκον επί σιβαροίς μελέεσσιν.
Τοις δ' ήν χάλκεα μεν τεύχεα, χάλκεοι δε τε οίκοι,
Χαλκς δ' εργάζοντο μέλους δ' εκ έσκε σίδηρος.
Καί τοι μεν χώρεσσιν υπό σφετέρσι δεμέντες
Βήσαν εκ ευρώεντα δόμον κρυερά Αϊδαο,
Nώνυμοι» θάνατος δε και εκπάγλες περ εόντας
Είλε μέλας, λαμπρόν δ' έλιπον φάος ήελίριο.

Αυταρ έπει και τέτο γένος κατα για κάλυψεν, Λύθις έτ' άλλο τέταρτον επιχθονί πελυβοτερα Ζευς Κρονίδης ποίησε δικαίοτερον και άρον 'Ανδρών ηρώων θρον γένος, οι καλέονται “Ημίθεοι, προτέρη γενεή, κατ' απάρονα γαϊαν. Και τες μεν πόλεμος τε κακός και φυλοπις αινη, Tες μεν εφ' επταπύλη Θήβη, Καδμηίδι γαίη, "Ωλεσε μαραμένας μήλων έκεν οιδιπόδκο. Tες δε κι εν νήεσσιν υπες μέγα λαϊτμκ θαλάσσης 'Ες Τροίην αγαγών, Ελένης ένεκ' ήύκυμοιο Ε9' ήτοι τες μέν θανάτο τέλος αμφεκάλυψε. Τοις δε δίχ' ανθρώπων βίοτον και ήθε’ οπάσσας Ζευς Κρονίδης κατέτασσε πατης επίρατά γαίης, (Τηλά απ' αθανάτων τοισι Κρόνος εμβασίλευει,) Και τοι μεν καίεσιν ακηδέα θυμόν έχοντες

21 3

1

Έν

heffobus. , 'Εν μακάρων νήσοισι, παρ' Ωκεανόν βαθιδίνην,

"Ολβιοι ήρωες τοίσιν μελιωδέα καρπών
Τρις έτεος θάλλοντα φέρει ζείδωρος άρερα.

η

i

Μηκέτ' έπειτ' ώφειλον εγώ πέμπτοιαι μετείνε
"Ανδρέσιν, αλλ' ή πρόθε θανείν. και έπειτα γενέθαι.
Νυν γαρ δη γένος εςι σιδή εον δε ποτ' ήμας
Παύσονται καμάτα και διεύος, έδε τι νύκτωρ.
Φθερόμενοι. χαλεπάς δε θεοί δώσεσι μερίμνας.
'Αλλ' έμπης και τoίσι μεμίζεται εθλα κακoίσιν,
Ζευς δ' ολέσει και τέτο γένος μερόπων ανθρώπων,
Ευτ' άν γεινόμενοι πολιοκρόταφοι τελέθωσιν.
Ουδε πατηρ παιδεσσιν ομοίϊος, έδε τι παίδες,
Ουδε ξείνος ξενοδόκω, και έταιρος εταίρω,
Ουδε κασιγνητος φίλος εσσεται, ως το παρος πες
Αψα δε γηράσκοντας ατιμήσεσι τοκλας.
Μέμψονται δ' άρα τες χαλεπούς βάζοντ' επέεσσι
Σχέτλιοι, έδε θεών όπιν ειδότες. εδε μεν οι γε
Γηρούντεσσι τοκεύσιν από θρεπτήρια δoιεν,
Χειροδίκαι. έτερος δ' ετέρα πόλιν έξαλαπάξει»
Ουδε τις ενόρκς χάρις εσσεται, ότε δικαία,
Ούτ' αγαθά. μάλλον δε κακών ξεκτήρα και ύβρις
Ανέρα τιμήσεσι. δίκη δ' εν χερσί και αιδώς
Ουκ έςαι. βλάψει δ' ο κακός τον αρείονα φώτα,
Μύθοισι σκολιούς ενέπων, επί δ' όρκον όμάται.
Ζήλος δ' ανθρώποισιν διζυροίσιν απ
Δυσκέλαδος, κακόχαρτος ομαρτήσει συγερώπης"
Και τότε δη προς 'Ολυμπον απο, χθονός ευρυοδίης,
Λευκρίσιν φαρέεσσι καλυψαμένω χρόα καλον,
'Αθανάτων μετα φύλ’ την, προλιπόντ’ ανθρώπες,
Αιδώς και Νέμεσις' τα δε λείψεται άλγεα λυγρα
Θνητούς ανθρώποισι. κακά δ' εκ έσσεται αλκή.