Empedok le s.

Ein Dichter und Weltweiser aus Agrigent in Sicilien, der wahrscheinlich zwischen der 70ften und sosten Olympias de lebte, und sich durch Einführung einer bessern Regierungsart um seine Vaterstadt sehr verdient machte. Sein vor nehmstes Studium war Naturlehre und Sternkunde; jene machte er zum Inhalt eines Gedichts von der Natur in drei Büchern, wovon nur noch einzelne Fragmente übrig / find; und diese ward der Gegenstand seines Lehrgedichts von der himmelskugel in Jamben, welches ihm wenigstens, obgleich zweifelhaft beigelegt wird, und woraus die nachstehende Stelle genommen ist. Viel Poesie ist in diesen Gedichten nicht, sondern mehr trockne wissenschaftliche Darles gung, nur selten durch poetisches Kolorit gehoben. Die Lobs fprüche, die ihnen Lukrez, im ersten Buche, giebt, scheinen daher, wenigstens für das, was uns noch übrig ist, viel zu hoch gestimmt zu seyn:

Carmina quin etiam diuini pectoris eius

Vociferantur et exponunt praeclara reperta;
Vt vix humana videatur ftirpe creatus.

Uebrigens ist die Erzählung von der Todesart dieses Diche
ters, daß er sich in die Flammen des Aetna gestürzt habe, das
mit man glauben möchte, er sey pldßlich von der Erde in den.
Olymp aufgenommen, wahrscheinlich eine Fabel.

SPHAERA, v. 1—82..

Empedoklesz

Ἡ δ ̓ ἐσὶν ἄκρων τρίξις, ἀμφὶ μὲν πόλον
Αρκτος διπλῶς πρὸς νῶτα νευόυσας τόποις
Αντισρόφοις οὐραῖσιν ἀλλήλαιν φοραῖς
Σχολιαῖσιν ἔιργει μὴ πελάζεθαι δράκων.
Τὰ δ ̓ ἀμφὶ χάσμ ̓ ἐν γούνασι δεξιὸν πόδα
Εχει, κάρα δὲ κρατὸς ὀφιόχες πέλας.
Ος ἐν μετώπω Σκορπίου βαίνει ποδί.
Τῆς μείζονος, δ' όπισθεν ἵναται φύλαξ

26.4

Αρκτον.

Emperetles. "Αρκτου. ποσὶν δὲ τόδε παρθένος κυρί
Ἔχουσα λαμπρὸν χειρὶ Δήμητρος τάχυν
Μεταξὺ δ' ἄφρων τῶν δὲ κυκλοῦται τύποις.
Ωμου μὲν ἀρκτούροιο δεξιοῦ πέλας
Στέφανος, υπερθέν τ' ὄφιος, ὃν φέρει χερὶ
Οφιούχος, ἄρκτου δ' ἐν κυκλούμενος ποσὶν
Οπιπίοις ἐν βήμασιν κείται λέων.
Μέσαις δὲ θεριναῖς ἐν τροπαῖσι καρκίνος
Διδύμοις ἔνερθεν προσθίων κείται ποδῶν.
Κεφαλὴν δ ̓ ἐπ ̓ αὐτὴν ἁρματελάτης, πεδί
Ταύρου κέρατι τα δεξιῷ σηρίζεται.
Δαιῷ δ ̓ ἐν ᾧμῳ Ζηνὸς άιξ ἐςι τροφὸς,
Ην αὐτὸς ἄκροις ἐγκαθίδρυσεν καλῶς
Θρόνων κρατήτας ουρανός σκηπτουχίας,
Ἔριφος δὲ ταύτης νέρθεν είληχεν τόπον
Καρποῦ κατ' ἄκρας χειρὸς ἡνιοσρόφου
Αρκτον δε μικρᾶς ἐς τὸν ἔχατον πόδα
Κηφεὺς τριγώνου τάξιν ἐξεργάζεται.
Ορνίθα χειρὶ δεξια θηρώμενος.
Πτέρυγα δ ̓ ὑπ' αὐτὴν ἵππος ἰθύνει πόδα,
Μέσαις γε χώραις, ἰχθύων, ὁρώμενος.
Ακρων δὲ τῶν πρὶν τῶν τε νῦν εἰρημένων,
Οδ ̓ ἐξικνείται καὶ πεπλήρωται, τόπος.
Εμπροσθε κείται Κασσιέπεια Κηφέως,
Αυτό θ'ὁ Περσεὺς ὠκύς ἐπ ̓ ἅρπην ἔχων,
Πόδας τιθεὶς νώτοισιν αρματηλάτου.
Ιππῳ συνάπτους Ανδρομέδα τὸν κρᾶτ ̓ ἔχει
Τὸν αὐτὸν ἵππου γαςρὶ κοινὸν ἀπέρα.
Μεταξὺ δ' ὄρνιθύς τε τῇ τ ̓ ἐν γούνασι
Λύρα τέτακται πρὸς μέσον δὲ τούμπαλιν
Πρὸς ἀντολάς τε τῶν δὲ Δελφίνων δέμας.
Ίππου τε κεφαλὴ πλησίον, φαντάζεται.
Ύδωρ χέοντα δ ̓ ὑπερθεν, αιγόκερως ἔχει
Ουρὰν παρ' αὐτὴν, ἐξικνούμενος κάρα.

Δελ

>

Δελφὶς δ' ύπερθεν, εἰςὸς, αἰετός θ' ὁμοῦ.
Αυτός, δράκοντα, δ', ἐν διπλαῖς χερσὶ κρατῶν
Οφιουχός ἐςιν. ἀλλὰ όρα δε γε κάρα
Στεφάνῳ συνάπτειν, νέρθεν ἐξικνούμενος.
Τούτοις μὲν οὖν βόρειος ριςαι τόπος.
Τὸ πρὸς νότον δὲ τήνδε τὴν τάξιν κρατεῖ,
Ὑπ ̓ αὐτὸν κέντρον Σκορπίου, βωμός τέως.
Χηλαῖς δ ̓ ὑπ ̓ αὐτοῖς, Σκορπίου τι σώματα
Τὰ πρόθε Κενταύροιο φαίνεται μέλη.
Νέρθεν χεροῖν δὲ τῇδε θηρίου δέμας.
Ἐμπροσθίοιν δὲ τοξότου χεροῖν ὑπὸ
Δινωτὸς ἄφρων κύκλος ἀμφελίσσεται.
Ενθεν δὲ ἄλλος κύκλος ὃς κικλήσκεται
Ὁ νότιος, ἰχθύς τ' ἄλλος ἐπ ̓ ὁρώμενος.
Ὕδρα δ ̓ ὑπ' αὐτὴν παρθένον λέοντα τε
Μέσον, πρὸς αὐτὸν κάρκινον δὲ, κρᾶτ' ἔχει
Ουρὰν δὲ, Κενταύρω πρὸς ἐπιθίους πόδας
Καμποῖς δ ̓ ὑπ' αὐτοῖς, ἐςὶν ἔνσημος μάλα
Κρατὴρ, κόραξ τε, πρὸς τα Κενταύρου μέλη.
Ἴδοις δ' ἄν, Ωρίωνος ἐξ ἀριστερῶν,

Ποταμόν· ποσὶ θ ̓ ὑπ ̓ αὐτοῖσιν, ὠκόπουν λαγών,
Οι λαμπρὸν αὐγαῖς σείριον φεύγει κύνα.
Κυνός δ ̓ ὀπισθίοις πελάζεται ποσί,
Πηδάλιον ἀςὴς τ ̓ ἐξανατράπτον φλογί
Μέλεσι συνάπτει· καὶ πεπλήροται τόπος.
Ταύρου δὲ δεινὸν πρὸς πόδ ̓ ἐντείνων χέρα
Λαμπροῖς ἐν ἄσροις λαμπρὸς Ωρίων μέγας,
Διδύμοισι προτείνει χώρα δεξιόμενος
Προκύων δὲ, χειρὸς δεξιᾶς ἐσιν πέλας,
Κρίος θ' υπ' αὐτὸν, ἰχθύων τε σώματα.
Παρ' οὓς ἔκνειται κῆτος· ἐν πρώτοισι δὲ
Σύνδεσμον ἰχθὺς κοινὸν ἔχον αςήρα.
Τοιάδε τάξει χηματίζοντ ̓ ἀσέρες,
Θεῶν βροτοῖσι τὴν χάριν δωρουμένων.

Empedokles

Empedoties, Ειτ ̓ οὖν ἀμήτης Πάλλας ὥρισε βροτοῖς,
Ειθ ̓ ἥλιος τηλεπὸν ἀσέρων θέσιν,

Θεῶν τὸ μηχάνημα, πάντας δ' ἐν βραχε
Φράσαι βρότειος οὐκ ἂν ἐξεύροι νόος.
*Αθρει δὲ κόσμου τὸ δέ τ' αἰῶνος δρόμον
Ὡς εὖ διεσάθμησεν αὐτουρκὸς φύσις.

Stra

Aratus.

Dieser Dichter lebte zu Anfange des 38ften Jahrhunderts, und war aus Solis, dem nachherigen Pompeiopolis, in Cilicien gebürtig. Ihn veranlaßte der macedonische Kdz nig Antigonus zu dem astronomischen, und zum Theil astrologischen Gedichte, Phaenomena, welches wir noch von ihm haben, und wovon, außer dem Germanikus Casar und Avienus, auch Cicero in seiner frühen Jugend eine lateinis sche Uebersetzung in Versen verfertigte, wovon nur noch einzelne Bruchstücke da sind. Es fehlt auch diesem Gedichte Den meisten Werth

an Belebung und Mannichfaltigkeit.
hat der hier folgende Eingang desselben. Von der unten ste-
henden lateinischen Ueberseßung sind nur die mit Kursivschrift
gedruckten wenigen Stellen vom Cicero; das Uebrige ist vom
Grotius ergänzt.

PHAENOMENA, v. 1. ff.

Ἐκ Διὸς ἀρχώμεθα, τὸν οὐδέποτ ̓ ἄνδρες ἐῶμεν
Αῤῥητον μεσαὶ δὲ Διὸς πᾶσαι μὲν ἀγυιαί.
Πᾶσαι δ ̓ ἀνθρώπων αγοραί· μεςὴ δὲ θάλασσα,
Καὶ λιμνύες πάντη δὲ Διὸς κεχρήμεθα πάντες.
Τοῦ γὰρ καὶ γένος ἐσμέν· ὁ δ ̓ ἤπιος ἀνθρώποισε
Δηξιά σημαίνει, λαὸς δ ̓ ἐπὶ ἔργον ἐγείρει.

Aratus.

MI

Ab Iove Mufarum primordia: femper in ore Plurimus ille hominum eft, qui compita numine magno

Conciliumque virum complet, pelagusque profun-
dum,

Et pelagi portus. Fruimur Jove, et utimur omnes.
Nos genus illius; nobis ille omine laeto,

Dextera praefignat, populumque laboribus urget,

Con