Coniugis annuerat cari producere fata. Quos non interea Divos in vota vocabis? Quas non muneribus cumulabis grandibus aras? Omnes fed fruftra Divos in vota vocabis; Muneribus fruftra cumulabis grandibus aras. Ibis multa metu fufpenfa: e montibus altis Occurrent Dryades, et Oreades admiratae; Nympharumque tibi paffim chorus omnis eunti Floribus e variis, viridique è fronde, coronas Intexent, faevi folatia vana doloris.
Cum vero extinétum Davalum faeviffimus aures Nuncius implebit, votis nihil omnibus actum, Pallentem heu! fubito faciam, ingentique dolore Exanimem labi: ftabunt circum licet omnes Collapfam famulae, gelidamque a flumine lympham Rorabunt; gelida vix tu revocabere lympha. Quos ah! dein gemitus, quae tum lamenta referrem; Si poffent gemitus iunco, aut lamenta referri? Crudeles Divos, crudelia fata vocaras,
Crudelem terram, quod non fponte hisceret, et non Te fubito orantem miferata hauriret hiatu; Haud aliter tantum finiri poffe dolorem. Etrufci montes, teftes vos omnia fcitis; Omnia vos moeftae lamenta audiftis; et ipfi, Dum miferet, celfis de verticibus ululaftis. Nam mihi cuneta fenex puero praedixerat olim, Dum moriens teneros commendat Tytirus agnos."
Sic Damon; fimul ibat: eum videre vagantem, Atque hic nequicquam fera fub nocte canentem Carmina, nimbolis ftabulantes montibus urfi, Montibus, et filvis, ac littoribus defertis.
Illa autem praerupta legens atque invia faxa, Nunc hac nunc illac fugere indeprenfa, nec usquam Apparere, freti hiberna furdior unda,
Illam, vos amnes, vos, o! genus amnibus unde, Siftite, correptamque domum deducite, Nymphae! Sola dies poterit tantum lenire dolorem.
(Jacobo Sannazaro, geboren zu Neapel 1458, ges ftorben 1535, schrieb sowohl lateinische als italianische Schäs fergedichte, die beide noch immer ihren Werth behaupten. Jene gehören unter die beffen Nachbildungen der Virgilischen Eklogen; und es find ihrer fünf: Phillis; Galatea; Mopfus ; Proteus; Herpylis Pharmaceutria.)
Forte Lycon vacuo feffus confederat antro Piscator, qua fe fcopuli de vertice, lato Oftentat pelago pulcherrima Mergilline. *Dumque alii notosque finus, piscofaque circum Aequora colluftrant flammis, aut linea longa Retia, captivosque trahunt ad litora pifces; Ipfe per obfcuram meditatur carmina noctem.
,,Immitis Galatea! nihil te munera tandem, Nil noftrae movere preces? verba irrita ventis Fudimus: et vanas fcopulis inpegimus undas? Adfpice, cuneta filent, Orcas et maxima Cete Somnus habet, tacitae recubant per litora Phocae. Non zephyri ftrepit aura: fopor fuus humida mul-
Aequora, fopito connivent fidera coelo.
Solus ego (hei mifero!) dum trifti pectore questus Nocte itero, fomnuin tota de mente fugavi, Nec tamen ulla meae tangit te cura falutis! At non Praxinae me quondam, non Pholybotae Filia defpexit, non divitis uxor Amyntae, Quamvis culta finu, quamvis foret alba papillis. Quin etiam Aenaria (fi quicquam crudis) ab alta Saepe vocor; folet ipfa meas laudare camenas In primis formosa Hyale; cui fanguis Iberis Clarus avis: cui tot terrae, tot litora parent: Quaeque vel in mediis Neptunum torre 'undis,
Sed mihi quid profunt haec omnia, fi tibi tantum (Quis credat Galatea?) tibi fi denique tantum Difpliceo? fi tu noftram crudelis avenam Sola fugis? fola et noftris contemnis amores? Oftrea Miseni pendentibus eruta faxis Mille tibi mifi; totidem fub gurgite vafto Paufilipus, totidem vitreis Euploea fub undis Servat adhuc; plures Nefis mihi fervat echinos, Quos nec vere novo foliis lentiscus amaris Inficit, aut vacuae tenuant dispendia Lunae. Praeterea mihi fub pelago manus apta legendis Muricibus: didici Tyrios cognofcere fuccos, Quoque modo plena durent conchilia tefta. Quid refugis? tingenda tibi iam lana paratur, Qua niteas, fuperesque alias, Galatea, puellas. Lana, maris fpumis quae mollior: hanc mihi paftor Ipfe olim dedit, hanc paftor Melifaeus, ab alta Cum me forte fenex audiffet rupe canentem: Et dixit, puer, ifta tuae fint praemia Mufae, Quandoquidem noftra cecinifti primus in acta. Ex illo in calathis fervavi, ut mittere poffem. Sed tu (ne qua mihi fuperet fpes, ne qua futuri Conditio, Galatea) manum mihi dura negafti. Hoc eft, hoc miferum quod perdidit! Ite, camenae, Ite procul; fprevit noftras Galatea querelas. Scilicet, exiguae videor quod navita cymbae, Quodque leves hamos, nodofaque retia tratto, Defpicis? an patrio non hoc quoque litore Glaucus Fecerat, aequoreae Glaucus fcrutator arenae? Et nunc ille quidem tumidarum numen aquarum. Sed nec, quae nimium vel the fic falfa fatigat; Fabula te moveat Lydae. Licet illa puellis Tactet nefcio quas mihi fe mififfe corollas: Non me Lyda tamen, non impulit, aequora teftor, Nereidasque omnes. Si fallo, naufragus illas Experiar, falfosque bibam fub gurgite fluctus. Heu quid agam? externas trans potum quaerere ter
Iampridem eft animus: quo nunquam navita, nuns
Sannazaro., Pifcator veniat: fors illic noftra licebit
Fata queri. Boreae extremo damnata fub axe Stagna petam, et rigidis nunquam non cana pruinis? An Lybiae rapidas, Auftrique tepentis arenas, Et videam nigros populos, folemque propinquum? Quid loquor infelix? an non per faxa, per ignes, Quo me cunque pedes ducent, mens aegra fequetur? Vitantur venti: pluviae vitantur, et aeftus: Non vitatur amor; mecum tumuletur oportet. Iam faxo me ex illo demittere in undas
Praecipitem iubet ipfe furor. Vos o! mihi, Nym- phae,
Vos maris undifoni Nymphae praeftate cadenti Non duros obitus, faevasque extinguere flammas.
Scilicet haec olim, veniens feu litore curvo Caietae, feu Cumarum navalibus altis; Dum loca tranfibit, raucus de puppe magifter Hortatus focios, dextrum deflectite, ducet, In latus, o focii: dextras deflectite in undas: Vitemus fcopulos infames morte Lyconis.
Talia nequicquam furdas iactabat ad auras Infelix pifcator, et irrita vota fovebat; Cum eandem extremo veniens effulfit ab ortu Lucifer, et rofeo perfudit lumine pontum.
(Unter den Franzosen war Rene' Rapin, geboren zu Tours 1621, gestorben zu Paris 1687, einer der besten latei nischen Dichter. Seine Eklogen, die er mit einer kritischen Abhandlung über die Schäferpoesie begleitete, find theils geiftlichen, theils weltlichen Inhalts. Der legtern find vier: Rivi; Daphnis; Uranis; Alphonfus: denen noch eine Schä ferode beigefügt ist. Auch er war, faft zu treuer Nachahmer Virgil's, wie man auch schon aus folgender Probe sehen wird, wenn man sie mit der obigen Ekloge jenes rdmischen Dichters zusammenhalt.)
Nobilis adolefcentis praematurum obitum deplorat Poëta.
Extinctum dulcis primo fub flore iuventae Alphonfum, magno fuerat qui carus Jülo, Ilius Alphonfo fumme dilectus, et Almon Ambo paftores, annis florentibus ambo, Montibus in patriis alterno carmine flebant Primus ubi gemitus aegro fub corde repreffit, Rupibus haec moerens Ammon iactabat et auris. Quo ferar? Aut quae me accipiant fecreta vagan-
Antra, quibus iufti caufam narrabo doloris? Nam poftquam rigidi dura inclementia fati Eripuit noftri Alphonfum folatia ruris,
Defperem; quid enim mifero mihi denique reftet? Ille meos habuit, fuerat qui dignus, amores. Illi, quod poteram, dum viveret, aurea mala, Aurea mala mei longe lectiffima ruris Donaram, puero Lycidas donata dolebat: Et fibi quamquam eadem donari mala rogaret, Non tulit Alcino, poterat quae digna videri..
« EdellinenJatka » |