Lehrgedichte

artistischen Inhalts.

Beisp. Samml. 3. B.

Lehr gedichte artistischen Inhalt 8.

Hesiod u s.

Die Lebenszeit dieses aus Askra gebürtigen griechischen Dichters läßt sich nicht genau bestimmen; aber gewiß war er einer der Eltesten, und lebte entweder kurz vor oder nach Homer, oder war vielleicht sein Zeitgenosse. Das von ihm hieher gehörige Gedicht hat die Aufschrift: "Egyaraj nμégas, Werke und Tage, weil er darin die vornehmsten Geschäffte der Landwirthschaft, und die Tage lehrt, an welchen sie zu verrichten sind. Die Aufmunterung seines Bruders ́Perses zum Fleiß und zur nüzlichen Thätigkeit scheint dabei sein vors nehmfter Zweck gewesen zu feyn. Uebrigens untermischt er seine dkonomischen Vorschriften nicht selten mit moralischen Lehren, mit Auffodrungen zum edeln und rechtschaffnen Vers halten, und mit Warnungen vor Ungerechtigkeit und Trågs heit. Sodann geht er zu den Anweisungen über die einzelnen Geschäffte des Landbaues ført. Der Ton des ganzen Gez dichts ist einfach, natürlich und schmucklos, und wird nur ftellenweise, aber nie anhaltend, lebhaft und dichterisch. So enthält die folgende Stelle eine idealische Schilderung des ersten goldnen Weltalters und der allmähligen Abnahme der Glückseligkeit unter den Erdbewohnern. Man kann sie mit der bekannten ähnlichen Beschreibung Ovid's, im ersten Buche seiner Verwandlungen, vergleichen.

Hesiodus.

Hesiodus.

ΕΡΓΑ ΚΑΙ Ἡ ΜΕΡΑΙ,

v. 108-199.

Ὡς ὁμόθεν γεγάασι θεοὶ θνητοί τ ̓ ἄνθρωποι,

ως

Χρύσεον μὲν πρώτισα γένος μερόπων ανθρώπων
Αθάνατοι ποίησαν ὀλύμπια δώματ ̓ ἔχοντες.
Οἱ μὲν ἐπὶ Κρόνε ἦσαν, ὅτ' ἔρανῷ ἐμβασίλευεν
Ως τε θεοὶ δ ̓ ἔζωον, ἀκηδέα θυμὸν ἔχοντες,
Νόσφιν άτερ τε πόνων καὶ διζύος εδέ τι δειλόν
Γῆρας ἐπῆν· αἰεὶ δὲ πόδας καὶ χώρας ὁμοῖοι
Τέρποντ ̓ ἐν θαλίησι κακῶν ἔκτοθεν ἁπάντων
(Αφνειοὶ μήλοισι, φίλοι μακάρεσσι θεοῖσι)
Θνήσκον δ ̓ ὡς ὕπνῳ δεδμημένοι· ἐπλὰ δὲ πάντα
Τοῖσιν την καρπὸν δ ̓ ἔφερε ζείδωρος άργρα
Αὐτομάτη πολλόν τε καὶ ἄφθονον· οἱ δὲ θελημοὶ
Ησυχοι έργα νέμοντο σὺν ἐπλοῖσιν πολέεσσιν.
Αὐτὰς ἐπεί κεν τᾶτο γένος κατὰ γαῖα κάλυψεν,
Τοὶ μὲν δαίμονες εἰσι, Διὸς μεγάλες διὰ βολος,
Ἐπλοὶ, ἐπιχθόνιοι, φύλακες θνητῶν ἀνθρώπων.
Οἱ έα φυλάσσεσίν τε δίκας καὶ χέτλια ἔργα,
Πέρα ἑσσάμενοι, πάντη φοιτῶντες ἐπ ̓ οἷαν
Πλοτοδόται, καὶ τᾶτο γέρας βασιλήίον ἔσχον.

Δεύτερον αὔτε γένος πολύ χειρότερον μετόπισθεν
Αργύρεον ποίησαν ὀλύμπια δώματ' ἔχοντες,
Χρυσέω ἔτε φυὴν ἐναλίγκιον, ὅτε νόημα.
Ἀλλ ̓ ἑκατόν μὲν παῖς ἔτει παρὰ μητέρι κεδνῆ
Ἐτρέφετ ̓ ἀτάλλων μέγα νήπιος ᾧ ἐν οἴκῳ.
Ἀλλ ̓ ὅταν ἡβήσειε, καὶ ἥβης μέτρον ἵκοιτο,
Παυρίδιον ζώεσκον ἐπὶ χρόνον, ἄλγε ̓ ἔχοντες
Αφραδίαις. ὕβριν γὰρ ἀτάβαλον ἐκ ἐδύναντο
Αλλήλων απέχειν εδ' αθανάτες θεραπεύειν
Ἤθελον, εδ' έρδειν μακάρων ἱεροῖς ἐπὶ βωμοῖς,
Η θέμις ανθρώποισι κατ ̓ ἤθεα. τὸς μὲν ἔπειτα

Ζεύς

Ζεὺς Κρονίδης έκρυψε, χολάμενος ἕνεκα τιμὰς
Οὐκ ἐδίδον μακάρεσσι θεοῖς, οἳ Όλυμπον ἔχεσιν.

Αυτὰρ ἐπεὶ καὶ τότο γένος κατὰ γαῖα κάλυψε,
Τοὶ μὲν ἐπιχθόνιοι μάκαρες θνητοὶ καλέονται
Δεύτεροι, αλλ ̓ ἔμπης τιμὴ καὶ τοῖσιν ὀπηδεῖ,
Ζεὺς δὲ πατὴς τρίτον άλλο γένος μερόπων ανθρώπων
Χάλκειον ποίησ ̓, ἐκ ἀργυρῶ ἐδὲν ὁμοῖον,
Ἐκ μελιᾶν, δεινόν τε καὶ ἔμβριμον· οἶσιν"Αρηος
Εργ ̓ ἔμελε ςονόεντα, καὶ ὑβριες· ἐδέ τι σῖτον
Ηπιον, ἀλλ ̓ ἀδάμαντος ἔχον κρατερόφρονα θυμόν,
*Απλαςσι· μεγάλη δὲ βίη καὶ χειρες ἄαπτοι

Ἐξ ὤμων ἐπέφυκον ἐπὶ ςιβαροῖς μελέεσσιν.

ην

Τοῖς δ ̓ ἦν χάλκεα μὲν τεύχεα, χάλκεοι δέ τε οἶκοι,
Χαλκῷ δ ̓ ἐργάζοντο· μέλας δ ̓ ἐκ ἔσκε σίδηρος.
Καί τοι μὲν χείρεσσιν ὑπὸ σφετέρσι δαμέντες
Βῆσαν ἐς εὐρώεντα δόμον κρυερ Αίδαο,
Νώνυμοι θάνατος δὲ καὶ εκπάγλος περ εόντας
Εἷλε μέλας, λαμπρὸν δ ̓ ἔλιπον φάος ηελίοιο.

Αυτὰρ ἐπεὶ καὶ τότο γένος κατὰ γαῖα κάλυψεν,
Αὖθις ἔτ ̓ ἄλλο τέταρτον ἐπὶ χθονὶ πολυβοτείρη
Ζεὺς Κρονίδης ποίησε δικαιοτερον καὶ ἄρειον
Ανδρῶν ἡρώων θεῖον γένος, οι καλέονται
Ημίθεοι, προτέρη γενεῇ κατ' ἀπείρονα γαλαν.
Καὶ τὸς μὲν πόλεμός τε κακὸς καὶ φύλοπις αἰνή,
Τὰς μὲν ἐφ ̓ ἑπταπύλω Θήβη, Καδμηΐδι γαίη,
Ώλεσε μαρναμένος μήλων εκεν Οιδιπόδιο.

Τὰς δὲ καὶ ἐν νήεσσιν ὑπὲρ μέγα λάιτμα θαλάσσης
Ἐς Τροίην αγαγών, Ἑλένης ἕνεκ ̓ ἠυκόμοιο
Ἐνθ ̓ ἤτοι τὰς μὲν θανάτε τέλος αμφεκάλυψε.
Τοῖς δὲ δίχ ̓ ἀνθρώπων βίοτον καὶ ἤθε ἐπάσσας
Ζεὺς Κρονίδης κατένασσε πατὴρ ἐς πείρατα γαίης,
(Τηλά απ' αθανάτων τοῖσι Κρόνος ἐμβασίλευει.)
Καὶ τοὶ μέν ναίεσιν ακηδέα θυμὸν ἔχοντες

Hesiodus.